“Дунё ўзбеклари” Бош муҳарририга Ўзбекистондан мактуб…

Муаллиф ҳақида, Муҳаррир танлови | 06/20/2014 10:10- 11171 марта ўқилди

Суратда: Журналист Исмат Хушев (чапдан иккинчи) Туркия Президенти шарафига берилган расмий зиёфатда. Унинг ўнг томонида – Олий Мажлис депутати, ёзувчи Нурали Қобул, чап томонида – Ўзбекистон Президенти қудаси Абдурауф Мақсудий, Ўзбекистон Қаҳрамонлари, ёзувчилар Эркин Воҳидов, Саид Аҳмадлар. 1993 йил, Тошкент шаҳри.

Яшасин, интернет!

Исматжон, яқинда “Дунё ўзбеклари”да чоп этилган “Шакар жангги” номли мақолангизни ўқиб қолдим, қойил.

Кўпдан бўён ўзбек журналистикаси бундай мукаммал ва маҳорат билан ёзилган ижтимоий Сиёсий памфлетни ўқимаган эди.

Уни ўтмишдаги тарихдан – Комил Алиев ва Ориф Юнус қаламига мансуб фельетон ва памфлетлар даражасида дейиш мумкин.

Кейинги ярим асрдан ортиқроқ вақтда ўзбек журналистикаси ижтимоий ҳаётга кескин, қақшатгич зарба берувчи бундай материал – памфлет ёки фельетон ўқимаган десам хато бўлмас.

Бугунги ўзбек матбуотидан унинг ўхшашини – анологиясини қидириб ўтиришга ҳожат йўқ.

Буни, тумшуғи остини кўролмаган ўзбек матбуоти учун – ўн минг километр олисдан туриб берилган ажойиб бир тарсаки дейиш мумкин.

Бугун Ўзбекистонда бир ярим мингдан ортиқ оммавий ахборот воситаси мавжуд деб кўкракка урамиз. Лекин унинг ичида нима бор деганда ҳамма ёқ бўшлиқдан иборат эканлигини тан олавермаймиз.

Совет даврида озми кўпми фельетон ва памфлет жанри мавжуд эди. Мустақиллик – бу жанрларни ижод майдонидан батамом суриб чиқарди.

Бугунги журналистика мактабларида, жамият учун керакли ва муҳим бўлган бу жанрлар мутлақо ўрганилмайди.

Ўйлайманки, бўлажак ўзбек журналистлари ва ҳатто бугун журналистика соҳасида ишлаб турганлар учун ҳам “Шакар жангги” памфлети яхшигина бир мактаб бўлиши мумкин.

Мана бир неча ойдики, Ўзбекистонда шакар жангги – умумхалқ жанггига айланиб бораётган бир пайтда бунга ўзбек матуботи бирор бир муносабат билдирмаса, бу қандай матбуот бўлди? Олий мажлис ва Сенатдаги “халқ ноиблари” қаёққа қараяпти экан?

Картошка тўрт мингга, гўшт ўттиз мингга чиқди.

Ун нархи тобора ошиб, нон – анқонинг уруғига айланиб бораяпти.

Ўзбекистон бозорлари, Сиз айтганингиздай – гуриллаб ёнаётганда ҳам депутатлар ўзининг нафси ва шахсий манфаатидан бошқа ҳеч нарсани ўйламайдиган бўлиб қолишди.

Сизнинг “Шакар жангги” мақолангиз ўзбек матбуоти тарихида қолади. У ўзбек журналистикасида ўқув қўлланма сифатида ўргатиб борса арзигуликдир.

Оёғи остидаги мана шу ижтимоий сиёсий муаммоларни кўрмаётган ўзбек матбуотининг батамом сўқирга айланаётганининг ёрқин мисоли бу.

Яхшиямки, бу дунёда интернет бор экан.

Яшасин, интернет!

Сизга ҳурмат билан,

Ўзбек журналистикаси ветерани.

Тошкент шаҳри.

10.06.14.