Беҳзод ФАЗЛИДДИН: ИЙМОНИМИЗ САЛОМАТ БЎЛСИН!

---

“Дунё ўзбеклари”дан: Янги йил арафасида адабиёт ва санъат, давлат ва жамият, ҳукумат ва мухолифат тарафдорларига бир неча саволлар билан мурожаат қилган эдик.

Бугунга қадар санъаткор Моҳира Асадова, шоиралар Рислиғой Хотамова, Дилсора Фозилова, Гулбаҳор Саидғаниева,  табиб ва шифокор Абдуқодир Сатторов, физика математика фанлари доктори, Новосибирск Давлат Техника университети профессори Неъматжон Раҳимов, тожикистонлик ижодкор дўстларимиз Одил Икром, Хасан Ғойиб, Мунаввара Ойматова, Равшан Шамс, Абубакр Асоев, Ўзбекистон Олий Кенгашининг собиқ депутати Марат Зоҳидов,  ёзувчилар Саломат Вафо,  Нусрат Раҳмат, Бердиёр Жумаев (Диёр Дилёр), Шаҳодат Улуғ, Абулқосим Мамарасулов, Буюк Британияда яшовчи олим Аҳмад ҳожи Хоразмий, адиб ва таржимон Аъзам Обид,  шоирлар  Даврон Ҳотам, Паҳлавон Содиқ, Баҳром Рўзимуҳаммад, Ҳамроқул Асқар, Муҳаммад Исмоил, Европадаги мухлисимиз Отабек Тошев, академик Рустамжон Абдуллаев, қирғизистонлик журналист, “Газета Вести” Бош муҳаррири Барно Исоқова, Киев даги халқаро тиббиёт университети талабаси Жавоҳир Абдулла, Ўзбекистондаги фаол мухлисимиз, педагог Комил Эгамов, тўқсонинчи йилларнинг афсонавий журналисти Дадахон Ёқубовларнинг жавоблари эълон қилинди.

Бу гал “Дунё ўзбеклари”нинг Янги йилга оид саволларига Янги йилдан кейин бўлса-да, истеъдодли шоир, қалами ўткир журналист,   адабиётшунос-тадқиқотчи Беҳзод Фазлиддин жавоб беради.

 

Беҳзод ФАЗЛИДДИН:

ИЙМОНИМИЗ САЛОМАТ БЎЛСИН

“Дунё ўзбеклари” саволларини олганимга анча кун бўлди.

Йил якунига ҳали вақт бор эди;  бошқа ташвишлар билан чалғиб, жавоб беришга шошилмадим.

Тўғрироғи, сарҳисобга юрагим бетламай турганди.

Бундан ташқари, бугунги дунё қиёфаси, давр кайфияти, ижтимоий-сиёсий ҳаётдаги ўзгаришларга тўғри ва оқилона баҳо бера оладиган муносиб кишилардан сўз эшитиш дурустмикан, деб ўйладим.

Камина нима ҳам дейишим мумкин – йўл бошидаги одам бўлсам.

Бисотимда бори – Манзилга соғ-омон етиб боришига ишониб-ишонқирамаганим Сўз тўла сандиқча, яна, ҳар нарсани ўзига олаверадиган, тўлиб-тўлмаган Кўнгил…

Йўқ, мен йилларнинг қадри, ёшлик ҳайрати, орзу-ҳаваслари билан ўтаётган умр аталмиш тенгсиз неъмат, бугунги ёш авлоднинг “ҳаёт фалсафаси” ҳақида гапирсам бўларкан.

 

2013 йилнинг тарихдаги ўрнини қандай изоҳлаган бўлардингиз?

Бу саволга қисқагина қилиб жавоб беришнинг имкони йўқ. Қолаверса, 2013 йилнинг тарихий аҳамияти ҳақида мутахассис-олимлар ўз хулосалари, чуқур таҳлил ва кузатувлар асосидаги фикрларини ҳали айтишади.

Шундан кейин глобаллашув жараёнида лаҳза сайин ўзгариб бораётган бугунги беқарор дунё ҳақидаги ғира-шира таассуротларимизга ойдинлик киритилса, ажаб эмас.

Ҳар йилнинг тарих саҳифаларида ўзига хос ўрни бор, албатта. Ўтаётган йил ҳам ранг-баранг ракурсда, шубҳасиз, тарих зарварақларига муҳрланди.

Дунёнинг турли нуқталарида кечаётган ўзгаришу буҳронлар, урушу талотўплар шамоли гоҳ ойнаи жаҳондаги пати юлинган товуқдек хориж хабарлари, гоҳ интернетдаги ғаразли ахборот оқими орқали бизга етиб келди.

Уларни қориштириб, тарозига қўйиб, керакли хулоса чиқариш эса ҳар кимнинг ўз савияси, дунёқарашига ҳавола.

Лекин мени жаҳон саҳнидаги “ўйин”ларнинг сабабларидан кўра оқибатлари кўпроқ даҳшатга солади…

Шукр, Ватанимиз тинч, ҳаётимиз ёмон эмас.

“Обод турмуш йили” дея ном берилган 2013 йил мамлакатимизда катта ўзгаришлар фасли – юртимиз, ватандошларимиз ҳаётида унутилмас саҳифаларга, қувончу ҳаяжонли, ўз навбатида, машаққатли дамларга бой бўлди.

Ўтган йилнинг тарихий аҳамияти кўпроқ маънавий-маърифий ҳаётдаги янгиликлар, таълим, cпорт, илм-фан, маданият ва бошқа соҳаларда эришилган улкан ютуқларда намоён бўлаётгандек.

Мана, бир неча йилдан бери олимлар, тадқиқотчилар орасидаман; илмий муҳит об-ҳавосидан озми-кўпми хабардорман.

Мамлакатимизда илм-фаннинг барча соҳаларида амалга оширилаётган ислоҳотлар ижтимоий-иқтисодий тараққиёт билан боғлиқ ҳолда ҳаётга изчиллик билан татбиқ этилаётганини кўриб-кузатиб турибмиз.

Илм-фан натижалари жамиятимиз эҳтиёжларига йўналтирилаётгани, олимларимизнинг фундаментал тадқиқотлари жаҳон ҳамжамияти томонидан юксак эътироф этилаётгани эса минг чандон қувонарли.

Бугун ўзбек олимлари томонидан амалга оширилган фундаментал тадқиқотлар халқаро илмий доираларда ҳам бот-бот тилга олинаётир.

Бунга биргина мисол қилиб генетик-олимларимиз яратган ғўза генларини бошқаришнинг самарали усули жаҳонда кенг эътироф этилаётганини айтиш мумкин.

Йил давомида турли соҳаларда эришилган юксак натижалар ҳақида оммавий ахборот воситаларида кўп ва хўб ёритилгани боис далилу рақамлар келтиришдан тийиламан.

 

Мустақилликнинг 22 йиллигидаги Сизнинг кайфиятингиз, ўй-туйғу ва орзуларингиз? Нималарни кутган эдингиз, нималарга эришдингиз ёки эриша олмадингиз? Шахсан сизнинг ҳаётингизда 2013 йилнинг ўрни?

Нафақат йиллар, кунлар, ҳатто, кўпинча соату дақиқаларгача сарҳисоб қиламан.

Кундаликдаги қайдларимнинг асосийси ўз-ўзимга “ҳисобот”лардан иборат.

Юзаки қараганда бир-биридан деярли фарқ қилмайдиган кунларимиз аслида ўз-ўзича гўзал ва сермаъно экан.

Ҳа, шу пайтгача кечган умримнинг лаҳзаларга сочилиб ётган моҳияти ҳақида ўйлаб қолдим яна.

Мен ҳам одамман: атрофдаги ўзгаришлар ҳаяжонга солади, қувонтиради, ранжитади, ўйга толдиради; асабийлашаман, севинаман, хафа бўламан…

Бир пайтлар ёзиб қўйгандим: “Не аҳволга тушган бўлсам – қувончдан кўзим чақнаб, чеҳрам ёришган эса, дилим ғаш тортиб, яшагиларим ҳам келмай қолса, хулласи, барча-барчасига сабаб Сўз экан. Одамлар эса шунчаки ижрочилар экан, холос…”

Кўп ўйлайман: ўзимни қийнаб, ҳол-жонимга қўймай соатлаб сўз саралайман, муттасил ўй-хаёлларга кўмилиб юраман.

Ахир, қанча-қанча китоблар, “долзарб” мавзудаги диссертациялар чангга ботиб ётибди!

Саҳифа-саҳифа ёлғонлар, жилд-жилд “жўқийнома”лар ким учун муҳим, кимга керак, ахир!

Ёзув-чизув, қоғозу китобдан толиққан, анча зериккан бўлсам-да, шу олам яна ва яна ўзига тортаверади. Ўқиб-изланмаган, нимадир қораламаган куним “ўтмади”лар қаторига кириб қоладигандек.

Фойдасиз амал, нафи йўқ илмдан Ўзи паноҳ берсин.

Узр, мен мустақилликнинг 22 йиллигидаги кайфиятим ҳақида гапирмоқчи эдим.

Аслида, ўзимни таний бошлаганимдан бери аҳвол шу: минг-минг ўй ташвиш, ҳуда-беҳуда югур-югурлар, оний бахт сурури, ишончу гумон, яхшилигу ёмонлик, баландлигу пастлик…

Шу тариқа ўзимни лаҳзаларга сочиб яшаяпман. Эйвоҳ, яшасангу яшамасанг, севсангу севмасанг, билсангу билмасанг, индасангу индамасанг умр ўтиб кетавераркан. Вақт кутишни билмаскан. О, Вақт! Ҳеч келиша олмадим-да у билан… Яшашни билсанг-у, яшай олмасанг…

Бундан оғири борми? Негадир, кўнглим уйи бутунлай ёришиб кетмаётганга ўхшайди. Майда ва катта сабаблар кўп…

Қисқаси, айни ҳаётимда ҳаммаси секин ва шунга яраша сокин кечаётган кўринади. Ижод завқи, гўзал асарлар яратиш умиди эса яшашимга ўзгача маъно бахш этиб турибди.

2012 йил ижодий ҳаётимда нисбатан унумлироқ бўлганди, чамамда: жўшиб ижод қилдим, журналистика, бадиий ва илмий ижодни иштиёқ билан давом эттирдим. “Кутмаган кунларим, кутган кунларим” номли шеъркитобим нашр этилди.

Кутилган китобнинг кутилмаган қувончу ташвишлари ҳам кўп бўлди…

Ҳамон ўша файзиёб онлар ҳавоси билан юрибман.

Ўтган 2013 йилдан нолимайман. Ишқилиб, у мендан рози бўлсин. Йил давомида бугуннинг донишмандлари деб билганим – маънавият ва маърифат чароғбонлари, чин зиёли инсонлар даврасида кўп бўлдим.

Устоз ижодкорлар билан маърифий суҳбатлар эълон қилдим. Илм-фаннинг турли йўналишларида фаолият олиб бораётган ёш олимлар, тадқиқотчилар изланишлари ҳақида туркум мақолаларим чоп этилди.

Яна, телевидение, радио ва матбуотдаги бошқа чиқишлар, ижодий учрашувлар, мамлакатимизнинг сўлим гўшаларига сафарлар…

Илмий иш билан бўлиб шеърга “бепарво”роқ кўриндим, шекилли.

Илҳомпари ҳам камроқ йўқладими-ей. Истеъдодли, қалби қайноқ, уйғоқ фикрли ёшларни бирлаштириш, уларга имкон қадар ёрдам бериш мақсадида ижодий тўгарак ташкил қилдик.

Насиб қилса, янги йилда тўгарак фаолиятини кенгайтириш нияти бор. Иш юзасидан кўп вақтим “мўъжизақути” – компютер қаршисида кечганини ҳам айтиб ўтишим керак.

Кунда-кунора интернетга “мўралаб” турибман. Ижтимоий тармоқлар, хусусан, фейсбукдаги чиқишлар, баҳс-мунозараларни илгари асосан кузатардим.

Йўқ, баъзи масалалар борасида жим қараб туриб бўлмас экан. “Ҳеч бўлмаса, виртуал оламда ўзимиз орзу қилган ҳурфикр ҳаётни яратишга ҳаракат қиляпмиз-ку” дея қоралаб қўйгандим бир гал. Шу гап. Айниқса, куйиниб ёзган сўзларингга кўпчилик муносабат билдириб, хайрихоҳлик кўрсатса, дилингдаги оғриқлар андак аригандек бўлади.

Интернет орқали хориждаги кўплаб ўзбек ижодкорлари, адабиёт мухлислари билан танишганим эса алоҳида аҳамиятга эга.

Шеърларим яна бошқа тилларга таржима қилинди…

Анчадан бери режалаштириб юрган шахсий сайтим, ниҳоят, 2013 йил якунида глобал тармоқ юзини кўрди

(www.behzodfazliddin.uz).

Ҳали дизайн масаласи ва материаллар билан бойитиш борасида иш битмагани учун буни эълон қилмай тургандим. Сайт яхши ният билан – икки дунёмиз учун хайрли ишларга ундаш мақсадида ташкил этилди.

Насиб қилса, глобал тармоқ орқали бугунги ҳаёт, маънавияту маърифат, адабиёт ва санъат, таълим-тарбия борасида фикрлашамиз, жамиятдаги оғриқли нуқталарга биргаликда ечим излаймиз. Ижод дунёсининг беназир кашфиётларига гувоҳ бўламиз…

Аммо ҳамма иш ҳали олдинда: қанча сатрлар шеър бўлишни кутиб ётибди, не-не мавзулар мақолага айлансам дейди. Буёқда бутун бошли илмий ишни битириш керак. Яна қанчадан-қанча ўқилмаган китоблар…

 

Келаётган 2014 йилдан нималарни кутасиз?

Аксарият ўзбек хонадонларида ҳақиқий байрам тусини оладиган Янги йилга кўпдан буён бефарқман. Қолаверса, мен Қорбобо ёки янги йил “қаҳрамон”ларидан эмас, Яратгандан сўрайман.

Ҳар қандай “янгича” байрам, “туғилган кун”у бошқа тантаналар мен учун яқинлар даврасида ўтадиган файзли суҳбатлар учун бир баҳонадан нарига ўтмайди. 2014 йил учун режалаштирган ишларим кўп. Уларнинг аксарияти илму ижод билан боғлиқ.

Аввало, докторлик диссертациясини юксак илмий савияда тамомлаб, умид кўзи билан боқиб турган устозлар, яқинларим олдида юзим ёруғ бўлиши учун чин дилдан ҳаракат қиляпман.

Кўпинча асосий иш қолиб кетиб, истаб-истамай бошқа юмушларга андармон бўламан; майда ташвишлар оёғимдан тортгани-тортган. Янги йилда профессионал ишлаш, ўткинчи шамолларга эгилмай, сабот билан ижод қилишни истайман.

Бир пайтлар шунчаки шахсий кечинмалар ифодасигина бўлиб туюлаётган сатрларим борган сари миллат дардига эш тоза ғамлардан озиқ олаётганга ўхшайди.

Аммо бугун шеър билан деярли ҳеч нарсани ўзгартириб бўлмаслиги яна юракни эзади. Шундай бўлса-да, чап кўксимда тинмай жиринглаётган Умид қўнғироғи таскин бериб турибди: ҳали ҳаммаси яхши бўлади…

Янги йил юртимизда “Соғлом бола йили” деб эълон қилинди.

Яхши биламиз, соғлом бола соғлом онадан бунёд бўлади. Боласини шовқиндан фарқи йўқ ажнабий мусиқа билан эмас, жажжи юракда энг эзгу ҳисларни уйғотгувчи алла айтиб ухлатадиган соғлом руҳли оналар кўпайишини орзулайман.

Янги авлод дея бутун миллат кўз тикиб турган бугунги ёшлар орасидан соғлом фикрли, эътиқоди бут, маърифатли инсонлар етишиб чиқишини, зиёлилар ҳамиша жамиятнинг энг олдинги сафида бўлишини истайман.

Илму ижод йўлида тинмай изланаётган ёш истеъдод эгалари меҳнати самарасини кўриб, фанимиз, адабиётимиз равнақига ҳисса қўшишига тилакдошман.

 

Бугуннинг муаммоси аниқ: ишсизлик, парокандалик. Нега адабиётда буларнинг сояси кўринмайди, йўқ…

“Қитиқловчи”, лекин бир оз қалтис савол. Ишсизлик дунё миқёсида олиб қаралганда катта муаммо бўлиши мумкин, лекин мамлакатимизда у қадар ваҳима қиладиган даражада эмас, шекилли. Ишлаш учун, аввало, ишлашни исташ керак!

Яхши кадрга ҳамма жойда эҳтиёж бордай, назаримда. Аммо хизмат ўрнини даромад манбаи, иш жойини “шахсий томорқаси”га айлантирмоқчи бўлаётганлар сувни лойқалаётгани бор гап.

Адабиёт буларни қуруқдан-қуруқ айтмайди, рамзлар тилида ишора қилади. Кузатишимча, ишоралар бўляпти. Бугун дунёнинг маънавий аҳволи жуда ғариб.

Тўғри, ҳозирги давр кишисининг тафаккуридаги ўзгаришлар, замонавий ахборот технологиялари сайёрамизга ўзгача тус бераётир. Илм-фан, техника соҳасидаги баъзи кашфиётлар ақлни шошириб қўяди.

Аммо, назаримда, маънавият, инсоний қадриятлар борасида жаҳондаги умумий аҳвол абгор кўринишда. Ҳозир инсон қалбини маҳв этиш, уни фикрлашдан маҳрум этиш имкониятлари шу даражада кўпки, исталган пайтда “тузоқ”қа илиниш ҳеч гап эмас.

Шундай синовли пайтда ўзни, ўзликни, миллий руҳни асраб қолиш, муқаддас қадриятларни бус-бутун ҳолда келажакка “тутиш”…

Бу муаммолар муаммоси эмасми?

Шу маънода, бу жараёнлар адабиётимиз, айниқса, ҳозирги ўзбек насрининг энг яхши намуналарида ўзига хос бадиий ифодасини топаётгани қувонарли.

Замонавий насримизнинг умидли қадамлари менда ҳозирча илиқ кайфият ҳосил қилиб турибди. Шеърият-ку, ҳамиша ҳозиржавоб бўлиб келган. Бугунги ўзбек лирикаси ижтимоий муаммолардан кўра кўпроқ субъективликка мойиллик билдираётган эса-да, янги ўзбек шеърияти жаҳон бўйлашга ярашиқли.

Янги йил арафасида кўнглингизда чўкиб ётган яна қандай саволларга жавоб топишни истардингиз? Дил сўзларингиз…

Яхши эслайман, ўсмирлик пайтлари йилнинг сўнгги куни соат миллари тунги ўн иккига яқинлашганда – Янги йил эшик қоқаётганида бир четга чиқиб, узундан-узун дуо қилар, Худойимдан эзгу ниятларимни афзали билан ижобат этишини сўрардим.

Ҳамон дуодаман, шеърларимга ҳам кўчиб ўтяпти дуолар:

Тинчлик деган одил ҳукмдор

Қўлга олса бутун дунёни.

Буйруқлари бермаса озор,

Бахт ёрлиғи бўлса фармони…

Саволлар дейсизми? Улар жуда кўп. Аввало ўзимга, қолаверса, аҳли зиёга берадиган саволларимни яна такрорлайман.

Яқин-яқингача ҳам шоиру ёзувчилар, умуман, зиёлилар жамиятнинг энг олдинги қатламларида бўлиб, омма уларни идеал сифатида кўрарди. Зиё аҳли халқ ишончини қозонган йўлчи юлдузлар эди.

Бугун эса бу мақомни шовқинга ўч эстрадачилар тортиб олишди – ҳозирча улоқ “данғир-дунғурчи”ларда. Бунинг турли сабаб-омиллари бор, албатта. Аммо бу йўлнинг охири нима билан тугаши аниқ.

Аслида, ҳар қандай ҳақиқий санъат асари, ҳеч бўлмаганда, омма савиясини бир қадар кўтаришга хизмат қилиши кераклигини биламиз. Ахир, уларнинг ўзларини оммадан ажратиб бўлмай қолди-ку!

Тилга, сўзга беписандларча муносабатни айтмай қўя қолай. “Оломон маданияти” бутун ҳаётимизга дахл қилаётир. “Ўқимаслик касали” ҳақида кўп гапирамиз.

Афсус, оғриниб-оғриниб сўзлаганимиз сари бу иллат эпидемияга айланиб таълим масканларигача кириб бормоқда. Ҳеч иккиланмай айтишим мумкин, ҳатто филология йўналишида таҳсил олаётган талабалар ҳам аллақачон бу касалликка дучор бўлишган. Аксарият ижодкор ёшлар-ку ўзидан бошқани ўқимаса керак…

Кўплаб ёш ҳаваскорлар тўпламларини, арзонгаров нашриётлар томонидан чоп этилаётган “Сайланма”ю “Иқрорнома”ларни варақлаб кўринг…

Бу тилга ҳурматсизликдан бошқа нарса эмас!

Аслида, буларнинг бари – ҳаммамизга таниш манзаралар, ўзимизнинг гаплар. Бироқ, қайта-қайта бонг урилса-да, нега муаммо бадтар урчиб кетяпти? Кўпчилигимиз шу дард билан оғрияпмиз-у, нима учун аҳвол борган сари ёмонлашмоқда?

Шундоқ ҳам пасайиб кетаётган овозимиз, нари борса, бир мақола ё суҳбатгача етади. Қисқаси, гап эгасини топмаяпти. Туриб-туриб алам қилади, наҳотки, Тил тақдири, Сўз қисмати ҳақида баҳс юритиш биз шўрлик “балалар”га қолган бўлса!

Миллат маънавиятига дахлдор шундай пайтда тилию қўли узун устоз адибларнинг аксарияти нега жим? Саволлар, саволлар…

Ҳақ гап, бугун юртимизда ёшларга кўрсатилаётган эътибор, яратилган шарт-шароитга ҳавас қилса арзигулик. Аммо ёш авлоднинг ўзи ҳам бундай юксак эътибор, қолаверса, давр эҳтиёжларига муносиб жавоб бера олиши керак. …

Йил бўйи шовқинлар ичида беҳузур бўлдим – яшашга халал берди ғала-ғовурлар. Нима қилай, кўз-қулоғимни беркитиб юра олмайман-ку!

Шундоққина ёнимдаги шовқинхўрлар олами аллақачон бездирган. Икки дунёси учун ҳам фойдасиз нағмалар билан банд одамлар эзгин кайфиятимни бадтар хира қилади.

Ҳозирча бу ҳолни ўзгартира олгувчи ҳеч қандай қудратли воситани кўрмаяпман. Сўзнинг бугунги аҳамияти ҳақида эса юқорида айтиб ўтдим.

Турмуш ташвишларига кўмилиб кетган умидли ижодкорларни тушунгинг келади шундай пайтлари…

Ўзим орзу қилган идеал муҳитни, насиб қилса, оиламда яратишни астойдил дилга тукканман. Шеърюрак боласининг муваққат булутлар ортида мунғайиб турган Бахт қуёши бутунлай чарақлаб кетишини илҳақ кутаётган ота-онамга қўшилиб дуолар қиламан.

Кириб келган йил барчамиз учун хайрли, файзу барокотга тўлиқ бўлсин. Орамиздан меҳр-оқибат кўтарилмасин. Иймонимиз саломат, эътиқодимиз бутун ва барқарор бўлсин.

Ҳижратда юрганларга ўз Ватанининг иссиқ бағрига ёруғ юз билан қайтиш бахти насиб этсин.

Миллатларни бир-бирига қарши қайраётган ёвуз кучларнинг уруғи қурисин. Ҳалқумидан ўзгасини ўйламайдиган олчоқларга инсофу тавфиқ берсин, бутун оммани чалғитаётган бачкана хиргойилар ўрнини яна ўлмас наволар, мазмунли қўшиқлар эгалласин. Халқ дардига малҳам бўлгувчи сўзлар айтиш, ҳамиша Ҳақ назарида бўлиш ҳаммамизга насиб этсин…

Барибир, кўп гапларим яна ичимда қолиб кетди.

Иншаалоҳ, кириб келган йил давомида ҳали кўп дардлашамиз.

Ҳозирча сўзларимга мана бу шеърий битиклар якун бўла қолсин:

 

ДОВОН

 

Шу халқ ўссин, шу юрт

кўкарсин,

Изга тушиб кетар қолгани.

Бошин мангу баланд кўтарсин,

Олтин бўлсин тош деб олгани.

 

Омон ўтди йиллар заҳридан,

Туришлари мардона бўлди.

Ғаним эриб кетди меҳридан,

Оқибати афсона бўлди.

 

Бек боласин қадами шахдам,

Бағри бутун, илиги тўла.

Гижинглаган тойчоқлари ҳам

Ёв дилига солар ғулғула.

 

Эндигина тонглар отганда,

Парчаланмас азалий тоқат.

У кунларга қиёс этганда,

Бу кунларнинг заҳмати – роҳат.

 

 

Юракларда бирдамлашайлик,

Суягани етар қудрати.

Ўзимиздан баланд яшайлик,

Шу юрт ҳаққи, шу халқ ҳурмати.

 

Беҳзод ФАЗЛИДДИН

“Дунё ўзбеклари” учун махсус

МАҚОЛАНИ ДЎСТЛАР БИЛАН БАҲАМЛАШИНГ