Абдуҳалим Мелиев ижоди: Чол унинг Блоггер эканин айтди…
БЛОГЕР
Қўйбоқар ёнига келди бир йигит,
Салом берди назар ташлаб қўйларга.
Тинмай гапирарди ўзин кўрсатиб,
Чўпонга бермасди навбат суйларга.
Мақтанмоқчи бўлди ҳатто ҳовлиқиб,
Кўтармоқ мақсадда обрў-шонини,
Деди: қарамасдан айтайми бобо,
Манашу қўйларнинг туёқ-сонини?
Шартин қўйди йигит,тўғри тополса,
Битта қўйни олиб кетади шу он.
Бир ярим мингта деб айтди таваккал,
Тўппа-тўғри, деди тасдиқлаб чўпон.
Хурсанд бўлди «меҳмон» кутилмаганда,
Офтоб чиқди унинг пешонасига.
Одамзоднинг лафзи ҳалол дейишар,
Битта қўй ортилди машинасига.
Кетар чоғи йигит деди чўпонга,
Айта оласизми не иш қилишим?
Деди чол: агарда тўғри тополсам,
Олмоғим шарт бўлар мен ҳам улушим.
Майли,дея йигит чаққон ва дадил,
Машинадан тушиб ортига қайтди.
Тўғри топсам қўйни қолдирасан деб,
Чол унинг БЛОГЕР эканин айтди.
Қаердан билдингиз, деди йигит лол,
Қойилман сиздаги идрок нархига.
Кулиб деди чўпон: кетиб боряпсан,
Ҳутик билан қўйнинг бормай фарқига.
Ҳеч кимга гап бермай осмондан келдинг.
Қочирмоқчи бўлдинг ҳушни, ҳуррани.
Кимлигингни билмоқ бўлиб жўрттага,
Машинангга ортдим қўймас, куррани.
Қулоғингни тутгин анов томонга,
Эшитаяпсанми, эшак ноласин.
Блогержон болам ютқиздинг менга,
Зудлик билан қайтар унинг боласин.
Абдуҳалим МЕЛИЕВ,
Ўзбекистон Журналистлар уюшмаси аъзоси.
«Дунё ўзбеклари» редакция почтасидан
МАҚОЛАНИ ДЎСТЛАР БИЛАН БАҲАМЛАШИНГ
Э, раҳмаааат! Мазза шеър экан! Трагикомедия!!!