Паҳлавон Содиқ: Сайди Умиров домламиз ўтибдилар. Аллоҳ раҳмат қилсин!
Сайди Умиров домламиз ўтибдилар. Аллоҳ раҳмат қилсин! Деканлик пайтлари 3 ойда бир дарсга борсак, хоналарига чақириб, меҳмон қилиб, кузатиб қўйган пайтлари бўлган. Биронтамизни дарсга бормаганимиз учун койиганлари ёки чора кўрганларини эслолмайман.
Ваҳоланки, раҳбарият, айниқса, журналистика факультети талабаларини қаттиқ назорат қилишни талаб қилар, деканларни тез-тез алмаштириб турар эди.
Репрессиялар авжига чиққан 1995 йил кузи эди, бир куни журфак коридорида домлани кўриб қолдим. Сўрашиб, ўтиб кетдилар.
Кейин коридор бошига бориб, бор овозда мени чақирдилар (баландроқ овозда гапирардилар). “Дарвоқеъ, — дедилар, — овозингизни ҳар-хил радиоларда эшитиб турибман. Таҳаллус билан чиқсангиз ҳам танидим. Эҳтиёт бўласиз, бизникиларга ғорда айтилган гап ҳам етиб келади-я”, — дедилар ва яна овозларининг борича хаҳолаб кулдилар.
Бошқаларга ҳам шундай муомала қилганларини кўрганман. Бизга ўқишдан фойдалироқ бекорчилик ва ҳурфикр учун имкон яратиб берган домлаларимиздан эдилар.
Жойлари жаннатдан бўлсин! Яқинларига сабр берсин!
«Дунё ўзбеклари» редакция почтасидан