Дурдона Бобомуродова——: Мен ўзимни танибманки, кўкка маҳтал билакларим…
* * *
Мен ўзимни танибманки, кўкка маҳтал билакларим,
Мен тилимни танибманки, Ҳақни айтди тилакларим,
Мен элимни танибманки, оғриб кетар юракларим,
Тишимдаги ғичрларни ёзаётган – қўлим бошқа.
Мен тупроқни ҳаммадан ҳам азиз билган маъсум эдим,
Ўз умридан ранг ўмарган сариқ кийган мавсум эдим,
Дунёга жар солиб келган кунимданоқ машъум эдим,
Миллион йўлнинг чангалидан чиқиб кетдим, йўлим бошқа.
Ҳар қадамда гуноҳларим ўқдай тешар юрагимни,
Бутун танам қақшатётган шу кичкина юрагимми?
Ўйларимнинг ғовлигидан билмам қайга юраримни,
Ҳақ йўлига тушгунимча кетаётган сўлим бошқа.
Нигоҳимнинг жимлигида ухлаяпти ҳайқириқлар,
Қулоғимни тешиб кирар айтилмаган қичқириқлар,
Бирон нима десангизчи!
Ўлмабманми?
Ҳой, тириклар!
Ичимдаги қазоларнинг қаршисида ўлим бошқа…
Дурдона Бобомуродова
@Durdona_Bobomurodova
Кичик-кичик тошлардан бунёд бўлган эди тоғ,
Митти-митти бошларнинг бироз эгилган кўйи –
Нўхотдек юрагига йиғилиб дунёча доғ
Дунёсига истамай келди “болалар уйи”.
Энг сўнгги емагига қорин тўқлаган каби
Буердаги меҳрнинг – ярми мотам, ярми тўй.
Тирик жон борки бунда, мурғак қалбининг қари –
Арининг уясидай ярми бўм-бўш, ярми тўқ.
Ҳар кимнинг хотирига хар тур нақш урган ҳаёт,
Ҳар кимнинг истагида қайтмоқ бор болаликка.
Бу дунёда кимгадир кексалик бегона, ёт,
Бу дунёда армондир кимгадир болалик ҳам.
Фақат оғрийверади, муштумдеккина жисминг..
Неча йиллик ҳаётни кўзларинг ёдлаб берса.
Тадорикли даврада навбатда янграб исминг
Ҳувиллаган қучоғинг совғага тўлиб турса…
Тўйиб-тўйиб татийсан ширинликдай аччиқни,
Негадир юзларингни ювиб кетар қайноқ ғам.
Негадир юрагингда қўзғатади санчиқни –
Болалар уйидаги “Болалар байрами” ҳам.
Сени қувонтирсайди сенга бегона байрам…
Дурдона Бобомуродова
@Durdona_Bobomurodova
