Шодмонқул САЛОМ——-: Улуғ дўст, меҳрибон акам Қурбон ЭШМАТ хотирасига!
Улуғ дўст, меҳрибон акам
Қурбон ЭШМАТ хотирасига!
Яратган Эгам уни раҳмат айласин!
Дўстлар, ҳолим ёмон бўлди, дунё икки томон бўлди,
Бир ён ҳижрон, бир ён армон – бугун бир марддан айрилдим.
Оти Қурбон, умри – достон, бобоси Темур кўрагон,
Қадим Кеш тоғидан тушган, бир азаматдан айрилдим.
Оға эди, чин дўст эди, керак вақтида бор эди,
Кўнгли тоғдаги қор эди – бир пок ниятдан айрилдим.
Кўп мард эди, юрагида миллат деган ҳасрати бор,
Бул кун шундай кўзёши чин, асл ҳасратдан айрилдим.
Дийдам қонли ёшга тўлди, мисли лиммо-лим қадаҳдай,
Ғарибнинг кўзёшин артган, тағин бир марддан айрилдим.
Онажонин хизматида қирқ йил бошин эгиб турди,
Умрдан баҳралар кўрди, қобил фарзанддан айрилдим.
Олтмиш уч ёшида кетди, Пайғамбар ёшига етди,
Набирасин кўриб, суйган, бобо шуҳратдан айрилдим.
Бул тупроқни кўп суярди, менинг жаҳоним деярди,
“Қурбон ўлам” деб қўярди – чин муҳаббатдан айрилдим.
Ланж давраларни суймасди, нафси дунё деб куймасди,
Кек сақлаш недир билмасди, шундай иззатдан айрилдим.
Бу оламда шароб мўлдир, косагул кўп, сўзфуруш кўп,
Бас қилдим, бода айёмин, сўнгги улфатдан айрилдим.
Тоза суҳбатдан айрилдим, умри ҳикматдан айрилдим,
Жўраларига меҳрибон, йўли раҳматдан айрилдим.
Дунё, бир томонга оғдинг, кўзимнинг ёшини соғдинг,
Йўлбарсин овладинг тоғнинг, шундай шиддатдан айрилдим.
Художоним! Раҳмат айла, авф айлагин дарвешингни,
Сўзи бирлан аъмоли бир, танти жўмарддан айрилдим.
Шодмонқул САЛОМ
