Амирқул Карим: ҚУРБОН ЭШМАТ ҚЎЙГАН “ЛАҚАБ”

ҚУРБОН ЭШМАТ ҚЎЙГАН “ЛАҚАБ”

Қурбон Эшмат билан ўтган асрнинг 80-йиллари 2-ярмида “Ёш ленинчи” газетасида бирга ишлаганмиз. Бош муҳарриримиз дилбар инсон, устоз Жаббор Раззоқов эдилар. Карим Раҳим, Маҳкам Раҳмон, Муқаддас Абдусаматова, Сафар Остон, Турғун Назаров, Зиёвуддин Ортиқхўжаев, Зайниддин Рихсиев каби тажрибали журналистлар билан бирга Аҳрор Аҳмад, Сахобиддин Сирожиддинов, Қурбон Эшмат, Рўзимбой Ҳасан, Аъзам Ўктам, Тўлқин Ҳайит, Муяссар Исроилова, Гулчеҳра Алибоева, Лола Соатова, Гулнора Мирзаҳошимова, Ҳайдар Акбар, Норқобил Жалил, Меҳрибон Қурбонниёзова, Яшнар Каримова, Қўчқор Норқобил каби иқтидорли ёшлар хизмат қилди.

Ёшлар газетаси бу даврда кўпминг нусхаларда чоп этилар, ҳамкасблар бир-биримиздан ўзишга интилиб, “жавлон уриб” меҳнат қилардик. Бош муҳаррир ўрибосари Қулмон Очил мени ишга таклиф қилганида Қурбон Эшматнинг мен каби шаҳрисабзлик эканини билганман. У барчага “ота”, деб эркалаб мурожаат қилиши, фақат ўзигагина хос бўлган “э, бизга оғайни керак!” ибораси, дангал ва меҳрибонлиги, самимияти билан “душмани йўқ” одамга айланган, жамоамиз қизлари ҳам уни ўз акасидек кўришарди.

Бир гал Шаҳрисабзда тўйда бирга бўлиб қолдик. Қарасам, меҳмон бўлиш ўрнига ўзига хизмат излаяпти.

— Амирқул, юртга бир келиб қолибмиз, тўйни бирга олиб бориб, бир қиздирмаймизми?, — деб қолди. Умримда конфрансьелик қилмагандим. Қурбон Эшматнинг ҳазиллари ва мен ўқиган шеърлар билан тўй жуда файзли ўтди. Тўй эгасининг қувончи бизнинг мукофотимиз бўлган эди.

Болалигимда номимга “лақаб” қўйишларини ёқтирмайман. Шу боис бўлса керак, амакимнинг аёллари Улжон янгам болалигимда сариқ бўлганимдан “малла” деб эркалаганларидан бошқа лақаб номимга ёпишмади. Аммо…

Аммо ҳаётимда қисматимга Қурбон Эшмат билан учрашиш бу борада ҳам ўзгариш ясашини билмагандим.

Хуллас, Сирожиддин Саид ҳазил қилгани каби Қурбон ака аллақайси вилоятга кетиб бир неча кун “йўқолиб” қолар. Бундан Бош муҳарриримиз Жаббор Раззоқнинг жиғибийрони чиқарди. Биз, албатта, у кимнидир ҳимоя қилгани, унинг ҳожатини чиқаримагунча қайтмаслигини билар, ҳар гал вазият қанчалик қалтис бўлмасин, Қурбон Эшмат қайтгач, муҳаррир хонасидан кулиб чиқишини, Жаббор аканинг бирданига ҳовури тушганига гувоҳ бўлардик.

— Қаёқларда юрибсан, Қурбон? деган жаҳлдор товуш “Катта, бир қошиқ қонимдан кечинг, ҳозир айтиб бераман!” деган самимият олдида бир зумда йўқоларди-қўярди.

Шу сафардан Қурбон Эшмат янги сўз билан қайтди. Энди у ҳаммага “катта” деб мурожаат қиладиган бўлди. Мен бор-йўғи Ижодкор ёшлар бўлими ходимиман, холос. Қанақасига “катта” бўлай? Аммо наилож, уч-тўрт бор Қурбон Эшматдан менга нисбатан “катта” атамасини эшитган ўртоқларим ҳам барча қолиб мени “катта” дейдиган бўлишди. Бу ишхонадан кўчага ҳам кўчди. Бир куни Шаҳрисабзга келсам, мендан 13 ёш улуғ Зиёдулла акам ҳам мени “катта” деб чақиряптилар. Ҳалигача “катта”ман.

Ёруғ инсон, қадрдон ака, меҳрибон ҳамкасб Қурбон Эшмат бу ёлғон дунёни тарк этгани ҳақидаги хабар менинг кўзларимни ҳам ёшлантирди. Аллоҳ раҳмат қилсин дўстимизни! Эзгу амалларини ўзига йўлдош қилсин!

Амирқул КАРИМ.

2020 йил 29 август.

Суратда: “Ёш ленинчи” жамоаси ёшлари.

Шу ерда ҳам Қурбон Эшмат камтарлик билан барчадан ортда турибди..