Абдулла Орипов: Ёлғиз битта нур бор, йўқдир қиёси, У Аллоҳ зиёси, Аллоҳ зиёси!

---

 Абдулла Орипов

ЧИРОҚ

Уйдами, кўкдами – нур сочса порлоқ,
Унинг оти эрур, албатта, чироқ.

Қалбингга яшириб қўйгин қуёшни,
Кўргайсан, қанчалар буркама бошни.

Агар юрагингда бўлса зимистон,
Ҳеч ким ёритолмас, билиб қўй, Инсон.

Яхшиси сўқирдан олгин сен ибрат,
Йўлида чироқдир орзуси фақат.

Ёлғиз битта нур бор, йўқдир қиёси,
У Аллоҳ зиёси, Аллоҳ зиёси!

Хьюстон, 13.09.2016

 

ФОЛБИНЛАР

Халқ ўзи яратар даҳоларини,
Сўнгра ўзи берар баҳоларини.

Фолбинлик қилишни жуда севасан,
Сен- қора қуртдирсан, қора бевасан.

Аллақачон кетган бошингдан томинг,
Ўттиз милён халққа очмагин роминг.

Гар ўрта асрлар келсайди қайтиб,
Сени жанозангга юрмасдик айтиб.

Содда одамларнинг ўчин олардик,
Бир йўла, бигизлаб қўяқолардик.

Гўё сен бўлмасанг тонглар отмайди,
Сендан сўрамасдан қуёш ботмайди.

Эртадан то оқшом “Мен!” дейсан фақат,
Забонингга лаънат, фикрингга лаънат.

Қандай таом еймиз, борамиз қайга,
Балки учажакмиз юлдузга, ойга.

Балки тонгга қадар китоб ёзармиз,
Тоғларни тешармиз, конлар қазармиз.

Ҳеч нарса боғлиқмас сенинг измингга,
Ҳеч кимса тобемас айтар сўзингга.

Чақалоқ йиғласа, сўрарми сендан,
Кимдир бахтли бўлса, кўрарми сендан.

Набирам мактабдан беш олиб қайтди,
Сўзсиз, устозига раҳматлар айтди.

Жавоби бўлади ҳар битта ишнинг,
Тўйнинг, маъраканинг, оддий ташвишнинг.

Ҳикмат билан машғул буюк авлиё,
Сен каби ўтирган бекорчимас, ё.

Ҳар ким меҳнатига раҳмат олғувси,
Тарихда албатта номи қолғувси.

Мудом яхшилардан сен ҳам ибрат ол,
Сира ўлмас гап бу: “Камтарга камол!”.

Менга шеър ёзишни ўргатолмассан,
Тоғдирман, ўрнимдан қўзғатолмассан.

Сен мантиқ ҳақида бермагин эълон,
Мантиқнинг ўзига эргашар инсон.

Сенинг пандларингга халқим зормикан,
Айтишга маънавий ҳақинг бормикан.

Ақл ўргатмоқни бас қил, халқимга,
Битта талабим бор: -Тегма қалбимга!

Дунёни бошимга кўтаргум йўқса,
Очиқ қозон бўлса тўнтаргум, йўқса.

Сендек фолбинларга зор эмас ватан,
Ниятинг бошингга етгай даъфатан.

Ўйлама, бу дунё шунчаки кордир,
Унинг ҳам дарвоза, эшиги бордир.

Мард бўлсанг, ҳамиша садағанг кетай,
Яхши-ёмон кунинг қадрингга етай.

Асл инсон шаъни ҳар недан юксак,
У Арши Аълонинг бандаси, бешак.

Ўзи ҳам азиздир нон билан туздек,
Улуғ дарвозанинг посбони Ўзбек!

Хьюстон, 25.09.2016

“Дунё ўзбеклари” редакция почтасидан

МАҚОЛАНИ ДЎСТЛАР БИЛАН БАҲАМЛАШИНГ