АДАБИЁТ ВОРИСЛАРИ Устоз Абдулла Орипов ҳикояси

---

АДАБИЁТ ВОРИСЛАРИ

Устоз Абдулла Орипов ҳикоя қилади:

-Устоз Ойбек, бутун ҳаётини адабиётга бағишлаган, адабиётдан бошқа ҳаёти йўқ, дарди йўқ, ташвиши йўқ, орзу-умиди йўқ, адабиётга бутун борлиғини, умрини, ҳаётининг ҳар бир лаҳзасини  бағишлаган, бахшида қилган  буюк адиб эди. Шу билан бирга тириклигидаёқ ўлимни енгган, ўлимни бўйнига олган, барибир бугун ё эрта ўлиб кетаман, шунинг учун имконим борида бировларга тезроқ яхшилик қилиб қолай, дея ўйлаб юрадиган ниҳоятда хокисор инсон эди. Машҳур одамлар орасида бундайлари камдан кам бўлади.

Бир куни мени чақириб қолдилар. Энди Арманистондан келган, шаштим баланд пайтларим эди. Янги ёзилган “Арманистон” деган шеъримни кўтариб бордим. Бироз гурунглашгач, мавриди келиб, “Шеърларингизни ўқинг”, — дейишган эди, ўша шеъримни ўқиб бердим. Ойбек домла гапираолмас эдилар, жуда қийналиб, “ингичка”, “ингичка” дедилар, бу дегани ғоят нозик қочиримлари бор экан, деганлари бўлса керак, ҳарқалай мақтаётганлари кўзларидан, юзларидан, силкиниб-силкиниб тебранишларидан, бошларини лиқиллатишларидан сезилиб турарди.

Шунда маъсума олима опамиз Зарифахон Саидносирова бир гапни лутф қилдилар: — “Ойбек домла, ўзларидан кейин адабиётда кимлар қолишини ахтариб юрибдилар, адабиётимиз бўшаб қолмасмикан, тақдири кимларнинг қўлида қолар экан деб, меросхўр ахтариб, сизларни бирма-бир чақираяптилар, ўзларига юпанч излаяптилар, хавотирларини аритмоқчилар”,- деди.

Билдимки устоз, тирикликларидаёқ ўлишларини тан олиб, адабиётимизнинг ворисларини излаётган эканлар. Мен борман, мендан кейин ҳеч ким бўлмайди, бўлса ҳам ёниб кетмайдими, менга нима деб ўйлайдиган баъзибир  машҳурларга қарши аччиқ сабоқ  бу.

Муҳаммад Исмоил,

«Дунё ўзбеклари» учун махсус

МАҚОЛАНИ ДЎСТЛАР БИЛАН БАҲАМЛАШИНГ