Амир ХУДОЙБЕРДИ: ТОШКЕНТ ТАН ОЛМАЙДИ ПУЛСИЗ ОДАМНИ

Тунлар бедор ёзган китобинг бекор,
“Миллат! Уйғон!” деган хитобинг бекор.
Бир пасда совирсан – шитобинг бекор.
Энди одат қилгин сабр-чидамни,
Тошкент тан олмайди пулсиз одамни.

Илму урфон қани, шуур-шон қани?
Эзгулик деб кечган гўзал он қани?
Мардлар қайда қолди ва майдон қани?
Кезиб келсанг ҳамки етти оламни,
Тошкент тан олмайди пулсиз одамни.

Ўйинчи кўпайган, кўпайган раққос,
Замон нағма чалар олчоқларга мос:
“Бир-бирингни тала, бир-бирингни бос!”
Биров дер: “Бозорга солдим отамни –
Тошкент тан олмайди пулсиз одамни”.

Бунда ризқ топмоқ – шер оғзидан емиш
Тортиб олмоқ каби хатарли юмуш.
Замон қаҳрамони – ялмоғиз эмиш,
Девлар бошгинангга солур мотамни,
Тошкент тан олмайди пулсиз одамни.

Ҳамма нарса, ҳар кас сотилар, Сотқин
Дунё дарёсига кенг қулоч отгин.
Сени сотишдими, сен ҳам жим сотгин,
Дема қашқирларга бермам подамни,
Тошкент тан олмайди пулсиз одамни.

Кексалар бўяниб ёшга айланган,
Қалблар ҳиссиз, лоқайд – тошга айланган.
Энг долзарб масала– ОШга айланган.
Сарфу харжда доғда қолдир Ҳотамни,
Тошкент тан олмайди пулсиз одамни.

Инсон қадри –бир пул, номусдир – арзон.
Чидолмай ер бот-бот силкингай – ларзон,
Сарсонлар каммиди, сен ҳам бир сарсон.
Сўқирсан, айт, кимга тутурсан шамни?
Тошкент тан олмайди пулсиз одамни.

Ўз халқига хоин кимсалар отдан
Тушса-да эгарни қўйвормас чотдан.
Қулоғинг қоматга келдими “дод”дан.
Унутгил жафони, унут ситамни,
Тошкент тан олмайди пулсиз одамни.

Эй, Амир, ватанда ватансиз кассан.
Дарбадар шамоллар учирган хассан.
Ҳақ дейсан, ўрнингни топаолмассан.
Кетгил олисларга, бой берма дамни,
Тошкент тан олмайди пулсиз одамни.

2008 йил