Нодира НАЗАР: БАҲОР ГУЛЛАРИДАН ИЗЛАМА МЕНИ

* * *

Милтирайди осмонда юлдуз, 
Ой ёғдуси сийпалар тунни.
Бирам гўзал кечаларда куз,
Ўзгачадир тингламоқ сени…
Болишимга бош қўяр юрак,
ўамнок ором бегона буткул,
Шам сочларин ўйнаб елвизак
Сиёҳдонга узатганда қўл…
Умрим бўйи бизга ҳамхона —
Қоғозларга тикиламан жим.
Мен-да бўлиб менга бегона
Меҳр томон элтади кўнглим.
Дарпардалар тебранар бир-бир,
Шивирлайди гўё баргхазон.
Манзилини йўқотгудек сир
Сенинг расминг чизганим ҳамон.
Кўкка бўйлаб кетар ишқ — васл,
Мен сен сари бораман бир-бир…
Ширин азоб — бешинчи фасл —
Ширин бўлар бунда ҳар тақдир!

* * *
Ёлғон енгиб бормоқда бизни,
Ҳеч қандай ҳис қолмаяпти, рост.
Сизнинг ойдин йўлларингизни
Ёритётган алдовлар холос.
Кўз юмяпман ҳаммасига мен,
Сўнгги илинж борлиги чин гап.
Нега энди титрайсан, замин —
Юрагимга беролмайсан чап.

* * *
Менинг кўзларимда тинди-ку соғинч,
Сен нега йиғлайсан бундайин маъсум?!
Кўнглингга келдими кечаги ўтинч —
Кўнглимни тарк этиб кетган заҳот у?
Наҳот, тушларингга киряпман яна,
Наҳот, йўқлигимни қилаяпсан ҳис?
Ҳеч йўқ, сен “севгимга ишон” деб, мана —
Ўтиниб сўрайман, чўкиб қўйма тиз!

* * *
Баҳор гулларидан излама мени,
Кўнгил сарҳадида учқунлайди қор…
Сенинг кўзларингда кўрган туйғунинг
Лабига сўз етмас, нимасидир бор.

Уялдим ўзимдан, ҳаётман, токим —
Излама кўнглимнинг кўкламларини.
Қаршингга Қуёшдек чиқарман, балки —
Соғинчим тушунса йўқловларингни.

Осмон кўз ёшлари кўзимга чўкиб,
Сенинг-чи, қачонлар кўнглинг тўлади?
Шунчалар азобки… яшаш ичикиб
Истасанг манзилим Баҳор бўларди…

Табиат биз билан гуллагай балки,
Менингсиз совуқ қиш қайрилар ортга.
Лек мени тополмай қийналяпсан сен,
Худди мен айланиб қолгандек ётга.