Қоронғи бурчакда мўлтирар қўйлар,
Қараган одамнинг дили ачийди —
Хашак кавшаса ҳам қиш бўйи улар
Бари бир оч эди, қўйлар оч эди.
Ахир, қиш ўртаси, йўқ эди кўклам,
Майсалар қуёшга интизор эди,
Уларга ер бағри иссиқ бўлса ҳам,
Қуёшга зор эди, улар зор эди…
Ниҳоят, ниш урди майсалар шодон…
Қўй-қўзи уларни шу зум еб кетди.
Начора, оч эди қўйлар беомон,
Майсалар-чи, қуёшга, ахир, зор эди…
1970
АРАФА
Бу қишлоққа келмаганди ҳали қалдирғоч,
Уйларнинг ҳам ёпиқ эди деразалари,
Дарaхтлар мудрар эди ҳали яланғоч,
Деҳқон эса пўстинини ечмаган ҳали.
Боғда гулнинг ҳиди эмас, шамол кўп изғир,
Ток ҳам ҳали кўтармаган ердан ўмганин,
Эшитарди лекин баъзи одамлар — сезгир —
Кечалари дарёдаги музнинг синганин.
1971
ТЕРАК
Фақат Одам эмас эркни севгувчи…
Занжирда ўлишни истамайдиган,
Фақат одам эмас, буни-чи,
Ҳатто дарахтлар ҳам истамас экан.
Терак туғилмади — уни экдилар,
Балки кўкармасди билганда буни:
Оёғига, ахир, тушов эдилар
Томирлари, яъни, ҳаёти унинг!
Афсус! Озодликни у ҳам севарди —
Орқага бўлса-да, ташлашни қадам,
Лекин терак учун бир йўл бор эди —
Ўнггамас, чапгамас, осмонга у ҳам!
Қаранг, бари бир у ношукур бўлмай,
Хурсанд ўса бошлар болаларсимон,
Лекин, у ёғи-чи, юриш мумкинмас,
Эҳ, яна мумкинмас… у ёғи — осмон…
1970
ШОИР
Алпсифат эмасдир унинг қомати,
Даъвогар эмас у қаҳрамонликка.
Ҳавасга арзимас шоир омади,
Юраги ўхшайди сизларникига.
Фақат бир нарсага берсангиз бас тан:
Шодликда кўп бўлар унинг қувончи,
Ғамга ҳам яқин у — сизларникидан
Кўз ёши кўпроқ бир-икки томчи…
Бир сирли шарпадан кетаман уйғониб,
Кимнингдир киприги юзимга қадалар.
Бўйнимдан сочми у ўтади сирғалиб,
Яна ҳам сирлироқ тундаги қадамлар.
Шарпанинг изидан мен туриб бораман,
Гуноҳни унутиб, тушаман пайига.
Ойнани очаркан, мен уриб оламан
Пешонамни… Тонгнинг оқ манглайига.
1973
ЙЎЛ
Сенинг билан борар эдик жим, —
Йўл борарди яна ҳам жимроқ.
Гўё биздан у юмган кўзин,
Гўё бизга солмайди қулоқ.
Борлигини унинг бари бир
Сезар эдик келганда довон.
Йўл бечора бой бермайин сир,
Интиларди бўлай деб равон.
Йўл — учинчи — ортиқча эди,
Юрмади ҳам бизга илашиб,
Мағрурона изига қайтди,
Бизлар эса кетдик адашиб.
1973
ОВОЗИМ
Овозим!
Эшит, мен айтайин ўз билганимни.
Чиройли кийинган Овозим,
Биласанми қандай туғилганингни?..
Ибтидоий яшинлар чақнаган кунда,
Қип-яланғоч эдинг…мен билан бирга.
Энди сени таниб бўлмас, мени ҳам шундай,
Биз анча тушундик кийим деган сирга!
Сен энди ечинасан нафрат олдида,
Бутун гўзаллигинг, жозибанг билан!
Баъзилар тескари қарайди шунда…
Ҳар ҳолда кийимдек гўзалмас бу тан!
1974
ЙИЛЛАР
Бу хушбўй йилларни,
Бу рангдор йилларни,
Гул каби бирма-бир узаман.
Умр бўйи мен сархуш юриб,
Улардан гулдаста тузаман.
Бир куни бу хушбўй,
Бу рангдор гуллар
Сиғмай қолар ахир, бағримга,
Шунда мен ачинмай, уларни
Қўяман ўзимнинг қабримга.
1974
АЁЛ
Аёл пайдо бўлди ҳовлида;
Қуёшга қаради, кўзини қисди
Ва дорга эрининг баҳайбат, содда,
Ювилган кўйлагини осди.
Аёл пайдо бўлди ҳовлида:
Эҳ-е, бунча ўтли қуёшнинг кўзи!..
Бунисини осмади, қолди қўлида,
Ўзининг кўйлаги буниси…
1975
ҚАЙТИШ
Қалб қўрқар ўзининг гўзаллигидан…
Нурлар қайтаётир чеҳрага шу зум,
Кўз ёш қайтиб келди кўзларга бирдан,
Турнадай
Қайтмоқда
лабга
табассум,
Қалбга юзиб келди оғриқ — бир кема…
Ниҳоят уйида, уйида ҳамма!
1974
СЕВГИНИНГ БИР СОНИЯСИ
Сен — Қушсан,
Хабаринг йўқ сенинг бу сирдан ҳали.
Титраб қарайдирман қанотларингга,
Ахир сен вақтнинг ҳар бир мaҳали
Мумкин тушунмоғинг машъум сирингга!
Бир сўзнинг устида
Тун бўйи йиғлаб,
Чиқара олмасанг уни бўғзингдан,
Ҳирқирасанг,
Бўғилсанг,
Ёпиб қўйса нафас йўлларингни у сўз,
Шунда ҳеч ким тушунмаса сени,
Сен эса жилмайсанг,
Кўзингдаги ёшни ҳам артмай,
Жилмайсанг, уларга бир соқов каби…
…Ва шулар Бахт бўлса,
Мен — бахтлиман!
1974
«Дунё ўзбеклари» учун махсус Тошкентдан юборилди
Ўхшаш мақолалар йўқ.
МАҚОЛАНИ ДЎСТЛАР БИЛАН БАҲАМЛАШИНГ
Leave a Comment
Фақат 500 белгигача рухсат этилади. Мақола ёки хабарларни
МАҚОЛА ВА ФОТОСУРАТЛАР ЖЎНАТИШ ёки Биз билан алоқа шакли орқали жўнатинг.