Моҳигул Назарова: Гуноҳ (кичик қисса) 12. Кутилмаган учрашув
12. Кутилмаган учрашув
Салимани уч соатга яқин полиция идорасида ушлаб туришди. Дилором полициячиларга пора бериб уни олиб чиқмоқчи бўлди-ю, аммо улар Дилором берган минг рубль пулни писанд қилмай, беш минг беришини талаб қилиб туриб олишди. Боши қотиб қолган аёл нима қилишини билмай кўчага чиқди. Уйига пул жўнатмаган бўлсайди, ҳозир полициячиларга улар сўраганини берган бўларди.
Бироз ўйланиб тургач, бекаси Татьяна Алексеевнага қўнғироқ қилиб ёрдам сўрамоқчи бўлди. Шу қарорга келиб, сумкасидан қўл телефонини олди. Шу пайт ўзига яқинлашиб келаётган кўринишидан ўзбекка ўхшайдиган икки эркакка беихтиёр кўзи тушди.
Улардан бири кўзига иссиқ кўриниб, яхшилаб қаради. Ҳа, у адашмаган, янгаси Динаранинг укаси, бир пайтлар ўзига совчи қўйган Каримжон аёлнинг қаршисида турарди.
-
Дилором, сизмисиз? — ҳайратга тўла овозда сўради Каримжон. — Бу ерларда нима қилиб юрибсиз? Қачон келгандингиз Питерга?
— Ассаломуалайкум. Яхшимисиз, Карим ака? Келганимга саккиз ойча бўлиб қолди. Янгам айтмаганмидилар? — кутилмаган учрашувдан турли ҳислар оғушида қолган Дилором сўрашаркан, ўзини бироз ноқулай ҳис қилди.” У Алишер акамнинг вафотини эшитган бўлса керак. Мени писанд қилмагандинг, Россияга қатнаб ишлайди, олий маълумотли эмас, дегандинг. Мана ўзинг ҳам келиб қолибсан-ку,бегона юртга”, деяётгандир деб ўйлаб, ич-ичидан зил кетди. Аммо Каримжоннинг нигоҳида таъна сезилмасди. Унинг ёнидаги баланд бўйли, буғдойранг,қора қош эркак бўлса унга синчков нигоҳларини тикиб қараб турарди.
-
Нима қилиб юрибсиз, бу ерларда? Қаерда ишлаяпсиз? — сўради Каримжон.- Тинчликми, полиция идораси ёнида турибсиз?
Дилором дугонаси Салима билан шаҳарга пул жўнатиш учун келишганини, аммо дугонасининг ҳужжатларида камчилик борлиги сабаб полицияда ушлаб туришганини, беш минг рубль талаб қилишаётганини ҳам айтиб ўтди. Каримжон гап қўшмай уни тинглади-ю, ёнидаги жўраси билан ичкарига кириб кетди. Бироз вақт ўтгач, Салимани эргаштириб қайтиб чиқишди. Салима кўчага чиқиши билан Дилоромни қучоқлаб олиб, раҳмат айтди.
-Хўш, энди нима қилмоқчисизлар? — сўради Каримжон уларга жилмайиб қараб тураркан.
-Карим ака сизга катта раҳмат. Бизга катта ёрдам бердингиз. Пулингизни албатта қайтарамиз, — миннатдорчилик билдирди жувон. — Энди нима қилардик. Уйга кетамиз-да. Яъни, ўзимиз яшайдиган жойга борамиз.
-Бегона юртда учрашиб қолибмиз. Сал нарироқда ўзбекча таомларни жуда мазали қилиб пиширишади. Келинглар, бирга тушлик қиламиз. Кейин биз сизларни кузатиб қўямиз, — деди Каримжон. — Йўқ деманглар, илтимос.
Унинг ёнидаги индамай турган эркак ҳам “Йўқ деманглар,.юринглар. Бизга шерик бўласизлар,” — деб қўйди.
Дилором нима дейишини билмай қолди. Рози бўлса ўзини ноқулай ҳис қилади, бормаса дугонасига ёрдам берган Каримжон ранжиши мумкин. Салима бўлса, унга бир қараб олди-да,”Биз кетишимиз керак эди-ку. Ҳа майли.Тушлик қилсак қилармиз”, — дея дугонасининг номидан ҳам розилик билдирди.
-
Унда кетдик, — деди Каримжон йўл бошларкан. — Мана шу кўчадан қайрилишда ажойиб ошхона бор. Овқатлари роса ширин. Ҳатто тандир сомса ҳам бор.