Абулқосим Мамарасулов: «Деразамнинг олдида бир туп Ўрик оппоқ бўлиб гуллади…»
Ҳамид Олимжон (1909-1944)
Атоқли ўзбек шоири Ҳамид Олимжон 1909 йили 12 декабрда Жиззахда туғилган. У Наримонов номли мактабни битириб, Самарқанд билим юртида ўқиди. Ўзбекистон давлат педагогика академиясида таълим олди. Нашриёт ва таҳририятларда масъул вазифаларда хизмат қилди.
Ҳамид Олимжон 1939 йилдан умрининг охиригача Ўзбекистон Ёзучилар уюшмасининг раиси бўлиб ишлаб келган.
У 20 йиллик ижодий фаолияти мобайнида „Кўклам“, „Олов сочлар“, ,,Ўлим ёвга“, „Дарё кечаси“, „Ўлка“, „Бахт“, „Қўлингга қурол ол“, „Ишонч“ каби талай шеърий тўпламлар, „Зайнаб ва Омон“ сингари ажойиб достон, „Муқанна“ каби драмалар яратди.
Шоирнинг „Ватан“, „Самолёт“, „Ҳулкарнинг шеъри“ ва „Болалик“ шеърлари, „Ойгул ва Бахтиёр“, „Семурғ ёки Паризод ва Бунёд“ шеърий эртаклари болалар адабиётига улкан ҳисса бўлиб қўшилган.
Ҳамид Олимжоннинг китоблари рус ва қардош халқлар тилларига ҳам таижима қилиниб, севиб ўқилмоқда.
Ўз навбатида, Ҳамид Олимжон жаҳон ва рус адабиёти дурдоналарини ўзбек тилига ўгирган. Чунончи, Константин Симоновнинг асарларини ўзига хос тарзда таржима қилган.
ВАТАН
Шодлигим кўкка сиғмас,
Битмас бахтим бор маним.
Мени бахтиёр қилган,
Шу енгилмас Ватаним.
Ёвнинг ўқи ҳеч қачон
Аскаридан ўтмайди.
Нишон олса осмонни
Самолётга етмайди.
Шунинг учун қишлоқлар
Кун кечирар эркин, тинч.
Шаҳарларнинг қалбида
Кеча ва кундуз севинч.
ЛОЛА
Лола боғчага чиқиб
Кечга қадар гул терди.
Этак-етак тўплади,
Ҳар кунгидан мўл терди.
Сочига гул боғлади,
Чеккасига тақди гул.
Елкаларидан ташлаб,
Гулга кўмилди буткул.
Сўнгра уйга келди-ю,
Бирпас ётиб дам олди.
Киприги юмилди-да,
Гул каби ухлаб қолди.
ЎРИК ГУЛЛАГАНДА
Деразамнинг олдида бир туп
Ўрик оппоқ бўлиб гуллади…
Новдаларни безаб ғунчалар
Тонгда айтди ҳаёт отини
Ва шаббода қурғур илк саҳар
Олиб кетди гулнинг тотини.
Ҳар баҳорда шу бўлар такрор,
Ҳар баҳор ҳам шундай ўтади.
Қанча тиришсам ҳам у беор
Еллар мени алдаб кетади.
Майли, дейман ва қилмайман ғаш,
Хаёлимни гулга ўрайман.
Ҳар баҳорга чиққанда яккаш,
Бахтим борми, дея сўрайман.
Юзларимни силаб, сийпалаб,
Бахтинг бор, деб эсади еллар.
Этган каби гўё бир талаб,
Бахтинг бор, деб қушлар чийиллар…
Ҳамма нарса мени қаршилар,
Ҳар бир куртак менга сўйлар роз.
Мен юрганда боғларга тўлар
Фақат бахтни мақтаган овоз:
„Мана сенга олам-олам гул,
Этагингга сиққанича ол.
Бунда толе ҳар нарсадан мўл,
То ўдгунча шу ўлкада қол.
Умрида ҳеч гул кўрмай, йиғлаб,
Ўтганларнинг ҳаққи ҳам сенда,
Ҳар баҳорни йиғлаб қаршилаб
Кетганларнинг ҳаққи ҳам сенда…“
Деразамнинг олдида бир туп
Ўрик оппоқ бўлиб гуллади…
Ўзбекистон Ёзувчилар уюшмаси
