Муҳаммадсолиҳ Абутовнинг икки нашри ва бир радиоси “Дунё ўзбеклари” меҳмони
(Озодликнинг ўзбек хизмати мухбирларига қасида)
Озодлик мухбирларин бизга таниш, сиймоси,
Прагада офиси, АҚШда раҳнамоси.
Ўзбек бўлими машҳур, бутун Ўзбекистонда,
Олтмиш йилки, тинмайди унинг саси, садоси.
Бугун бу ерда ишлар, беш ўнта мухбир шоввоз,
Кеча кундуз тинмайди, лекин айюҳанноси.
Чорак аср бўлдики, ўша ўша, битта гап,
Газ йўқ, ток йўқ, ҳаказо.., эл юртнинг муаммоси,
Хуллас, бу ерда мудир, бўлган Алишер Сиддиқ,
Ўзи ҳали ёш бола, бор эканда даҳоси.
Қариялар ичида, Сарвар Усмон биринчи,
«Озод Назар»ини ҳеч, йўқ мантиқи маъноси.
Ака Садри шубҳасиз, содда, қишлоқи инсон,
Лекин мен уни дерман, мухбирларнинг доноси.
Сирожиддин Исломни, БиБиСичи дейишар,
Аммо, у Озодликни, уламоси, муллоси.
Бобожонларга келсак, Ҳурматига ҳурматим,
У бола Бобожонлар, ичин ақли расоси.
Қурултойчи рассомга келсак, нимаям дердим?,
У ўзи тан олгандек, «Шарли Эбдо» шайдоси.
Замира Шукурни биз, борига шукр деймиз,
Бу аёл асли барча, мухбирларнинг пешвоси.
Ўзи диндан бехабар, диний дастур устаси,
Тан оламиз Барнони, аёлларнинг барноси.
Меҳрибон меҳрин сочар, доимо одамларга,
Ўзи меҳр тополмай юрган, меҳр гадоси.
Фаррух Юсуфни шаксиз, алоҳида ўрни бор,
У бўлмаса бўлмасди, Озодликнинг зиёси.
Умидбек Москвадан, тарқатар нохуш хабар,
Меҳнат муҳожирларин, турли хил можароси.
Шерзод Қирғизистонда, туриб мухбирлик қилар,
Тузукроқ дастури йўқ, йўқдир меҳригиёси.
Афғонлик мухбир Олим Кўҳкан дейилар, номи,
Тиниб тинчимас доим, афғонлар муаммоси.
Яна, битта яримта, кимса ишлар, у ерда,
Мана шулар Озодлик, хизматининг асоси.
Кеча — кундуз тинмасдан, гап сотади, шоввозлар,
Билмаймиз қанча турар, бу меҳнатлар баҳоси?!
Истасалар улуғлаб, истаса қилар бадном,
Йўқолмасин одамни, инсоф, виждон, ҳаёси.
Кимгадир ёқмай қолсанг,»байкот» қилишар тамом,
Микрофонни тутмагай, шудир сенга жазоси.
Тўғри, баъзида жиддий, гап сўзлар бўлар, бунда,
Лекин, билинмас қачон, ибтидо, интиҳоси?!
Зулмга қарши чиқиш, шаксиз, улкан жасорат,
Тугамас экан лекин, золим, жабру — жафоси.
Тобора Озодликдан, алоқасин узмоқда,
Хорижда мухолифат, барча казо — казоси.
Бу ажойиб мухбирлар, ўз билганидан қолмас,
Уларда ҳам бор ахир, таниш — билиш, ошноси.
Улар ҳам тирикчилик, қилмоғи лозим, албат,
Деманг; булар мухбирлик, касбининг жон-фидоси.
Гарчи бўлсада махсус, низом, тартиб, қоида,
Улар ҳам биздек одам, кўпдир нуқсон, хатоси.
Қўлидаги имкондан фойдаланиб туришар,
У бу кимдан, олишиб, қолган бўлса, қасоси.
Улар орасига ҳам, шайтон иғволар солар,
Билиниб қолар баъзан, баъзан, ички низоси.
Ўйламайдилар, улар, бир кун «собиқ» бўлишин,
Тожу — тахт, микрофонни, бўлган эмас вафоси.
Майли юрсинлар ўйнаб, давру — давронин суриб,
Барибир бир кун тугар, ҳаёт кайфу — сафоси.
Булардан бирорта ҳам, одам рози бўлганмас,
Гарчи бетараф, холиc, туришлик иддаоси.
У бу шахсга, гуруҳга, тарафкашлик ёмондир,
Булар ҳам бўлиб бўлган, шу бало, мубталоси.
На чора, буям балки, мухбирларга қисматдир,
Инсон зоти турфа хил, тугамас муддаоси.
Холислик даъво қилгач, холис бўлинг, жаноблар,
Ғаразгўйлик дардининг, топилмаган давоси.
«Тўғри гап туққанинга, ёқмайди» деган, гап бор,
Танқидни ёқтирмайди, булар кибру — ҳавоси!
Гина кудурат қилиш, сизга ярашмас, асли,
Холисликнинг шарти шу, бўлмайди истисноси.
ИАК каби мақтовни, истасангиз, мабодо,
Унда бўлинглар, бир эл, мустабиди, подшоси.
Мен қаршилик қилгандим, бир пайтлар Чориевга,
У ўйларди, лозим деб, буларнинг истеъфоси.
Ўйламанг «ҳасад қилар, бизга одамлар» дея..,
Сизлардан кам эмасдир, бизда, дунё матоси.
Босар тусарин одам, унутмаса яхшидир,
Юзда бўлар намоён, қалб сирлари, жилоси.
Сизларга ёмонликни, раво кўрганимиз йўқ,
Бу қасида сизга бир, насиҳатгўй дуоси.
Барибир, қай маънода, тақдиримиз ўхшашдир,
Сизлар ҳам бизлар каби, юртининг мосивоси.
Аслида ҳаммамиз ҳам, юрган ватангадомиз,
Ҳаммамиз битта ватан, фарзанди, фуқароси.
Имон неъмати борлар, унутмасин ҳеч қачон,
Сизга лозимдир албат, Яратганнинг ризоси!
Имони бўлмаганлар, виждонни лозим тутсин,
Бу сизлардан оддий бир, мухлисни илтимоси.
Бу гапларим ярим чин, балки ярим ҳазилдир,
Деманглар буни сизлар, «Озодликни сазоси»!
Тан оламиз Озодлик, радиоларнинг ичинда,
Ҳозирча энг машҳури, пешқадами танҳоси.
Бу шеърим учун мени, «оқ» қилсанглар, начора?,
Шу эканда мен учун, азал тақдир, қазоси.
Сизга қасида ёзиб, салом йўллайди Саҳвий,
Авф этинглар ҳаддидан, ошганда эҳтироси.
………..
Саҳвий.
02.02.2016
Навоий ғазалига Саҳвий Мухаммаслари
Шеърлар
Бўлмаган бу эл тарихда, зулми султондан жудо,
Бир замон қўрқув, ваҳима, нола — гирёндан жудо,
Бир мусулмон ўлка бўлди, дину — имондан жудо,
Не наво соз айлагай, булбул гулистондин жудо,
Айламас тўти такаллум, шаккаристондин жудо.
Адолат йўқ бўлса, инсу — жин, малакни, ўртагай,
Элни оғзига тутиб қўйсанг элакни ўртагай,
Бугун юртим дарди, мен — жони ҳалакни ўртагай,
Ул қуёш ҳажрида қўрқармaн фалакни ўртагай,
Ҳар шарореким бўлур, бу ўтлуғ афғондин жудо.
Одамизод насли тенг, лекин ичинда ола кўп,
Зўравонлар дастидан нобуд бўлишган бола кўп,
Давру даврон сурдилар, Гулнора бирла Лола кўп,
Дема ҳижронимда чекмаcсен фиғону нола кўп,
Жисм айларму фиғон, бўлғач нафас жондин жудо?!
Гарчи дарбадар қилибдир, нотавон султон мени,
Раҳматидан мосиво қилган эмас, Раҳмон мени,
Зулмга қарши турай, тарк этгунинча жон мени,
Ҳажр ўлумдин талх эмиш, мундин сўнг, эй даврон, мени
Айлагил жондин жудо, қилғунча жонондин жудо.
Ё Раб, золим зулмини, ҳеч эл бошига солмағил,
Хато-ю мункар учун, биздан қасосинг олмағил,
Эй фалак, жавринг билан, бунча дилимни тилмағил,
Бўлса юз минг жоним ол, эй ҳажр, лекин қилмағил,
Ёрни мендин жудо, ё худ, мени ондин жудо.
Боғ аро кимки тиканни, гули раъно билдиким,
Ажабланманг бир эси паст, ўзни доно билдиким,
Нотавонларни кўринг, ўзин тавоно билдиким,
Васл аро парвона ўртанди, ҳамоно билдиким,
Қилғудекдур субҳ ани, шамъи шабистондин жудо.
Қазонинг ҳукмида бўлгай, банда ихтиёрсиз,
Буни англарсиз, ғариб қолганда, дил дилдорсиз,
Ватансиз қолмади Саҳвий, қолса ҳам дўст — ёрсиз,
Бир иёсиз ит бўлуб эрди, Навоий ёрсиз,
Бўлмасун, ё Рабки, ҳаргиз, банда султондин жудо!
-
-
2016
-
……….
Зору гирёнман жамолинг истабон жонон сени,
Ўртаниб ҳажрингда ёнди, ошиқи гирён сени,
Паришондир хотирим мен, кўрмасам бир он сени,
Кел-кел, эй ороми жонимким, тилайдур жон сени,
Чеҳра очким, кўрмак истар дийдаи гирён сени.
Кўзларим нури жамолинга боқиб нур олмади,
Дардини достон этишдан, бу кўнгил уялмади.
Ҳажрида озурда дилга, не балолар солмади,
Эй ғазоли мушкбў, келким, қуюндек қолмади,
Водие ахтармаған, истаб бу саргардон сени.
Ишқ ўтининг сўнмоғи дерлар, висоли заъфдин,
Муҳаббатга бевафолик, эҳтимоли заъфдин,
Учди бошимдан ақл ҳушим, хаёли заъфдин,
Сен парий пинҳон учун, мен ҳам камоли заъфдин,
Ғойиб ўлдум эл кўзидин, кўргали пинҳон сени.
Не бало ким куйдирар, кўнглимга ишқ ўтин ёқиб,
Ой юзига булутлардан, пардаи исмат тақиб,
Ким етибдир мақсадига, ушбу уммонда оқиб?,
Қон аро гар ғарқасен, эй кўз, не тонгким, бир боқиб,
Зор кўнглумни чу қон эттинг, тутубтур қон сени.
Не ажаб Парвардигор, давлат етурсанг илгима,
Етмаган дил мақсадин, охир кетирсанг илгима,
Икки олам тахти-ла, бахтини берсанг илгима,
Гарчи мумкин йўқ, вале бир қатла кирсанг, илгима,
Борса бош, элдин чиқармоқ ўзга не имкон сени.
Асли бу майхонанинг, мақсуди сен, бил муғбача,
Бизни мосиво қилиб, тарк этмагил, эй муғбача,
Сенга мафтунман мени, маън этмагил, эй муғбача,
Кўз юзунгдин олмасам, айб этмагил, эй муғбача,
Айлай олмон дийдадин ғойиб мени ҳайрон сени.
Гарчи Саҳвий бўлди ёр, куйинда зору — дарбадар,
Не қилур бечора банда, бўлса гар шундай қадар?,
Бўлгай, ишқига вафодорлар, азизу мўътабар,
Эй пари, гар телбараб бўлмиш Навоий дарбадар,
Будурур мақсуд ангаким, истагай ҳар ён сени.
………….
Навоий ғазалига Саҳвий Мусаддаси;
Мен бу кундан фитналироқ имтиҳоне топмадим,
Бунчалик, беҳад адолатсиз замоне топмадим,
Бугун имон аҳлидан, ҳоли ёмоне топмадим,
Зулм кўп кўрдим вале, золимга монеъ топмадим,
Меҳр кўп кўргуздум, аммо меҳрибоне топмадим,
Жон басе қилдим фидо, ороми жоне топмадим.
Мен элимда ушбу кун собит қароре кўрмадим,
На ўзига на сўзига эътиборе кўрмадим,
Бу диёрда қиш тугаб, бўлган баҳоре кўрмадим,
Қадру қимматни йўқотган, номус — оре кўрмадим,
Ғам била жонимға еттим, ғамгусоре кўрмадим,
Ҳажр ила дилхаста бўлдум, дилситоне топмадим.
Топмади мазлум бу миллат зулму султондан омон,
Бўлмаса бир чораси бирла иложи бу ёмон,
Бир ёруғликни кутибон интизордирмиз ҳамон,
Қайда қолгандир буюк меросимиз, шавкат ва шон?,
Ишқ аро юз минг маломат ўқиға бўлдум нишон,
Бир камон абрўда тузлукдин нишоне топмадим.
Биз бугун кетмоқдамиз чуқур бир жарлик томон,
Бу аҳволни ўнгламоқ осон бўлиши даргумон,
Яхшидир чиқсак ёруғликка тўкилмай зарра қон,
Мен умидворман келишини шу кунлар бир замон,
Кўнглум ичра сарв ўқдур, ғунча пайкон, гул тикон,
Даҳр боғи ичра мундоғ гулситоне топмадим.
Мен бу дунёда ИАКдек, шоҳи золим кўрмадим,
Бунчалар кўп сақлаган кек, шоҳи золим кўрмадим,
Асли насли бўлмаган бек, шоҳи золим кўрмадим,
Заҳри ниш урган тикандек, шоҳи золим кўрмадим,
Ҳусн мулки ичра сендек шоҳи золим кўрмадим,
Ишқ кўйида ўзумдек нотавоне топмадим.
Ҳалок бўлган зўравон кўр, кун фая кун қиссасин,
Тавба қилгач нажот топди, ўқи Зиннун қиссасин,
Ибрат олмоққа етар, кўр дунёи дун қиссасин,
Қай бирини айтайин мен сенга бу, Кун қиссасин,
Кўп ўқудум Вомиқу Фарҳоду Мажнун қиссасин,
Ўз ишимдин булъажаброқ достоне топмадим.
Кошки, ер ютса бу золим, ўрдасин, юз қатла ҳайф,
Лаҳадга ем қилса нопок мурдасин, юз қатла ҳайф,
Ёки, еса турманинг мошхўрдасин, юз қатла ҳайф,
Хор бўлиб изласа бир нон бурдасин, юз қатла ҳайф,
Табъ ганжидан маоний хурдасин, юз қатла ҳайф,
Ким нисор этмакка шоҳи хурдадоне топмадим.
Топмадим излаб бу дардимга давоий гарчи мен,
Қилган орзуи сароб, ақли ҳавоий гарчи мен,
Адолат истаб кураш қилмоққа доий гарчи мен,
Саҳвий бўлгандир тахаллусим, «Хатоий» гарчи мен,
Ул амон ичинда бўлсун, эй Навоий, гарчи мен
Бир замон ишқида меҳнатдин амоне топмадим.
Абдували қори Мирзаевга атаб Саҳвий шеъри
Published on Aug 7, 2015
Ҳолингиздан на хат ва на, хабар бор?
Бир чора килишга ночормиз, ночор?!
Шубҳасиз Яратган Ўзи хабардор,
Ўзиндадир Улуғ Қудрат – Устозим!
Сизга Аллох берсин нусрат – Устозим!
Имонга лойикдир синовнинг бари,
Буни хабар берди, Ҳақ пайғамбари,
Шундай бўлиб келган доим илгари,
Ўзига маълумдир ҳикмат – Устозим!
Азалдан битилган қисмат – Устозим!
Осон эмас ахир зиндонда ётмок,
Мудраб ётган ғофил халқни ўйғотмок,
Золимлар олдида Ҳақ сўзни айтмоқ,
Ҳар кимда йуқ бундай журъат – Устозим!
Бу ҳам сизга улуғ неъмат –Устозим!
Сиғдира олмасман ҳеч хаёлимга,
Бунча зулм бўлди,-шундай олимга?
Мусулмонларни хор этган «Золим»га,
Икки дунё бўлсин лаънат–,устозим!
Қилгай энди мангу ҳасрат,–устозим!!
Куфр доим ғолиб бўлиб турмагай,
Аҳли имон ҳаргиз мағлуб бўлмагай,
Ҳаёт низомини инсон қурмагай,
Уларга хам келар навбат – Устозим!
Ўлмасак кўрармиз албат – Устозим!
Илм лозим экан ҳар мусулмонга,
Ҳидоят истовчи окил инсонга,
Илм берди Аллоҳ,-Ўзбекистонга,
Қадрингиз билмади давлат – Устозим!
Ҳақни рад килди бу «бадбахт» – Устозим!
Фалокатни кўра олмайди инсон,
Ҳақни рад килганлар, қолмаган омон,
Келади, Аллоҳнинг ҳукми бегумон,
Бордир Аллоҳ битган мухлат – Устозим!
Чунки бу ўзгармас суннат –Устозим!
Сиз кетдингиз, даъват бўлмади тамом,
Ҳали даъватдасиз собит бардавом,
Сиз сабаб ҳидоят топмоқда авом,
Қолдирдингиз улуғ ибрат – Устозим!
Ҳануз қилаяпсиз хизмат –Устозим!
Сизга Аллоҳ илм,- ҳикмат берганди,
Шижоату-журъат-ҳиммат берганди,
Шунга лойиқ синов, қисмат берганди,
Аллоҳ сизни қилгай раҳмат – Устозим!
Жаннатда кўргайсиз иззат – Устозим!
Бу қисмат асли Ҳақ инояти бу,
Қуръон хабар берган ривояти бу,
Яратган Аллоҳнинг ҳидояти бу,
Саҳвийда бор, шундай ният — Устозим!
Жаннатда қилгаймиз суҳбат — Устозим!
Боласини сотаётганларни эшитиб;
Етар шунча сафсата, етар,
Наҳот, одам боласин сотар,
Одам бўлса ўшаям агар,
Ўз илдизига ўқ отмайди.
Инсон, ўз қизини сотмайди.
Сотар балки, бору йўқ молин,
Балки талоқ қилар аёлин,
Ўз қизини, соҳибжамолин,
Бунга мутлақ, ақли етмайди.
Одам ўз боласин сотмайди.
Тириклайин кўмиши мумкин,
Айбига кўз юмиши мумкин,
Бузулсада турмуши мумкин,
Ўлсада ҳам оғир ботмайди,
Эркак ўз фарзандин сотмайди.
Боласини сотмайди она,
Бу гапларни бари афсона,
Бу инсон зотига бегона,
Юраклар тош каби, қотмайди,
Одамзод боласин сотмайди.
Саҳвий
https://tayanchdotcom.wordpress.com
Ўзим ҳақимда;
Мен Қорақалпоғистонга тегишли Тўрткўл шаҳарида 1969 йилда туғилганман. Ота онам (Аллоҳ раҳматига олсин) Хоразмлик бўлишган. Ва дарёнинг бу тарафига Сталин даврида қочиб ўтишган. Бу шаҳар аҳолиси ҳаммаси Хоразмликлар авлодларидир. Бу ерда қорақолпоқлар яшамайди. Бу ерлар аслида 1932 йилда Қорақолпоғистон ҳудудига киритилган.
Хуллас, Стлин даври қатағонларини кўрган ва диндорларнинг фарзандлари бўлган ота онам бир умр мусулмон ва намозхон бўлиб яшаб ўтишди. Улар ҳеч қачон даҳрий ақидасини қабул қилишмаган алҳамдулиллоҳ.
Мен аввал бошлаб намоз ўқишни дадамдан ўрганганман. Ва қуръон ўқишни узоқроқ қариндошимиздан таълим олгандим. Мен мактабни иккичи синфида ўқиганимда намоз ўқир эдим. У пайтда 8 яшар бўлганман. Бобоев деган қари ўқитувчимиз бўларди. У бизни учинчи синфгача ўқитганди. Ўша одамга бир куни намоз ўқийсизми деб сўрадим? У одам менга қараб туриб, бу гапни гапирма деди. Кейин алоҳида чақириб, бунақа гапни мактабда гапирмасликни тайинлаганди.
Мен шунда нимага намоз ўқишни сир сақлаш кераклигига тушунмагандим. Ўрта мактабни битиргунча, араб имлосидаги эски ўзбек ёзувини ўқишни ўргангандим. Навоий, Фузулий, Аҳмад Яссавий, Сўфи Оллоёр, Махтумқули ва ҳакозо шоирларни шеърларини шу ҳарфда эси қўлёзмасини ўқиганман. Ўша пайтда шеъриятга мойиллик пайдо бўлганди.
15, 16 ёшимда Навоий ва Огаҳийни кўп ишқий ғазалларини ёддан айтиб юрардим. Мактабда адабиётни фақат аъло баҳога ўқиганман. Ва ўзим ҳам ғазаллар ёза бошлагандим. Араб имлосида ёзардим. Саҳвий деган тахаллусни ўша пайтда танлаганман. Армияга Афғонистонга боришни, у ердан эса бир амаллаб мужоҳидлар тарафга ўтиб кетишни орзу қилардим.
Советлар тузумига тамоман қарши руҳиятда эдим.
Афғонистонда уруш кетаётганди. Мени Москвага юборишди. Серпуховда икки йил қул каби хизмат қилганман. “Ватан олдидаги бурч” деган гапларни қуруқ афсоналигини мен аллақачонлар тушунгандим. Мен ўша пайтларда Совет Армиясидан келиб, Ленинградга бориб Университетни араб тили факултетига ҳужжат топшириб имтиҳондан ўтолмай қайтиб келдим. Мақсадим адабиёт соҳасида ўқиш эди.
Бухорода Мадрасада ўқиш учун катта пора бериш кераклигини ўша пайтда Тўрткўлга янги имом бўлиб келган Туркманистонлик Жумабой деган имом айтганди. Мен агар пора бериб мадрасага кирилса керакмас менга унақа ўқиш дегандим. Мен диндорларни пора олишини эшитиб ҳайрон бўлган эдим. Шунақа содда тушунардим. Ўша пайтда мен 21 ёшда эдим. Шунингдек, порага берадиган пул бизда бўлмаган.
Бўлсаям уни тўлаб мадрасага кирмасдим. Кейин Тошкентга бориб, Университетга киролмадим. Ва шундан бошлаб дарбадарлик ҳаётим бошланди. Баъзи тенгдошларим билан йиғилишиб диний илмлар олишга уриниб юрардик. У пайтларда намоз ўқишни ўзи катта “илм” ҳисобланарди.
Мен намоз ўқишни билардим. Уларга ўргатардим. Нариги масжид имоми бизни масжидга киритмай қўйгач, ўзимиз у бу ерда тўпланиб юрдик. Кейин бир эски қабристон яқинида эски масжид ўрнида маҳалла ҳашар йўли билан бир Масжид қурилишини бошлагандик. Унга менинг бир Аминов Комил деган (Аллоҳ раҳматига олсин) касби ўқитувчи бўлган узоқроқ қариндошим ташкилотчи бўлганди.
Ўша масжидни пойдеворини қилаётганда кимдир келиб Горбачевни қамоққа олишган деб қолди. Биз ким қамоққа олади? Деган саволимизга у ҳам тўлиқроқ жавоб беролмаганди. Хуллас, уйга бориб, телевизордан кўриб эшитиб кузатиб бошладик.
Бир қариндошимиз бўларди дадамни олдига келиб (Аллоҳ раҳматига олган бўлсин буларни) шу ҳақида гаплашиб ўтирган экан. Менга қараб “Энди бундан кейин ишсиз бекор юриш мумкинмас. Масжидга ҳам ишдан сўнг борасизлар. Энди ҳамма нарса қаттиқ назоратга олинади” деган гапларни қилганди.
Сталин даврини қатағонларини кўриб улғайган одамларда Хунтани қарорини эшитиш билан мана шундай қўрқув пайдо бўлганди. Хунта муваффақиятсиз тугади. Ва кутилмаганда ИАК мустақиллик эълон қилди. Уни бошқа чораси қолмаганди. Горбачевга қилган хиёнати учун жавоб бериши лозим эди.
Умуман олганда ИАК учун хиёнат ва садоқат тушунчалари бегона бўлса керак деб ўйлайман. У мансаб ва манфаат учун “содиқ” бўлиши ва айни шу нарсалар учун “хиёнат” қилиши мумкин бўлган тутириқсиз кимса эди. Ва даҳрийлар тарбиясини олган нусхалардан бундан бошқа нимаям кутиш мумкин?!
Кейинчалик минбарда туриб ота боболаримиз юз йиллар орзу қилган мустақилликга эришдик дея мунофиқларча алжираган бўлса-да, аслида мустақилликни ҳеч ким орзу қилмаган ва кутмаган эди. Бугун орадан 20 йилдан ошиқроқ вақт ўтиб, мустақиллик маъноси ва мазмуни ҳақида ўйлаб қарасам, аслида биз мустақил бўлмаган эканмиз деяоламан. Ва бу каби мустақилликни бизга кераги бормиди ўзи дея ўйлаб қоламан.
Хуллас, расман Ўзбекистон мустақил эди. Аммо, ҳали пул бирлиги йўқ, Армия умумий, давлат чегаралари қўриқланмасди. Қонунлар совет давридаги қонунлар эди. Лекин, халқ келажакдан умидвор ва ҳамма катта ўзгаришларни яхшиликларни кутиб яшарди.
ИАК эса ўзи биринчи котиби бўлган комфирқани “халқ демократик партияси” дея номлаб олди. Ва шу фирқага мансуб барча коммунистлар бир кундаёқ “халқ демократи”га айландилар. Яъни, ИАК комфирқа умри тугаганини сезганди.
Аммо, кўп йиллик даҳрий барибир ўша партияни тарихдаги қилган жиноятларини расман қонуний шаклда қоралаб, бу каби партияни мамлакатда бутунлай таъқиқлаш ҳақида қарор чиқармади.
Чунки, бу партия йиллар давомида қилган зулм ва жиноятларга бевосита ўзи ҳам шерик эди. Лекин бу номдаги партия Россиядаги каби, Ўзбекистонда расман сақланиб қолмади.
Аммо, моҳиятан турибди.
(Муҳаммадсолиҳ Абутовнинг “Хазон бўлган умрлар” китобидан)
https://siyosat.files.wordpress.com
“Дунё ўзбеклари” учун махсус
1 шарҳ
МАҚОЛАНИ ДЎСТЛАР БИЛАН БАҲАМЛАШИНГШарҳ қолдириш
Фақат 500 белгигача рухсат этилади. Мақола ёки хабарларни МАҚОЛА ВА ФОТОСУРАТЛАР ЖЎНАТИШ ёки Биз билан алоқа шакли орқали жўнатинг.
Ajoyib ijod namunalari ekan.
Menga ehg kuproq yoqqani
У ўзи тан олгандек, «Шарли Эбдо» шайдоси.
Ўзи диндан бехабар, диний дастур устаси,
kabilar buldi.
Ijodingiz sarbaland bulgay.