“Дунё ўзбеклари” тақдим этади: Ўшлик мухлисамиз Нозима Раҳмонова шеърлари…

---

НОЗИМА ДИЛДОРБЕКОВНА РАҲМОНОВА

 

Нозима Раҳмонова

(Ўш шаҳри, 23 июн 1985 йил туғилган, тўртта қизи бор) нинг шеърлари.

ОНАМ

Йўлингизга термулиб она,
Деразага боқардим минг бор.
Кўринмасдиз ҳижронда яна,
Юрагимда қолмасди мадор.

Бугун билдим кераклигингиз,
Аччиқ ёшлар ювди кўзингиз.
Бугун юрак сўрарди сизни,
Яна қийнар соғинчлар мени.

Сизни сиймоингиз эсласам,
Ўкириб-ла йиғлагим келар.
Кўзларингиз ёшларин онам,
Қўлларим ила артгим келар.

Бир ойдан сўнг келаман дебсиз,
Бир ой эмас, ўтди олти ой.
Ўнгимдамас, тушимда келдиз,
Ўтирибмиз бирга ичиб чой…

…Бағрингизга қўйиб бошимни,
Қалб йиғисин аранг тияман.
Кўз ёшингиз, кўзим ёшини,
Яхшиликка мудом йўяман.

Шунда билдим онам меҳрини,
Босолмаскан оламда ҳеч зот.
Тоқат айлаб қалбинг қўрини,
Нозима қил Қуръон қироат!!!

ОНА

Кунлар ўтиб, ой келиб, йиллар,
Тез оқаркан мисли сой каби.
Юрагимга терилган сирлар,
Куйдиради оташ офтоби.

Ўтар экан қувноқ ёшлик ҳам,
Ёз, куз, қишлар, ўтаркан баҳор.
Ўрнин босар ҳижрон, алам, ғам,
Шунда она бўларкан мадор…

Бошимизга кулфатлар тушиб,
Сизни кўзингизга ёш келди.
Дўстлар эса устимдан кулиб,
Юрагимни яралаб кетди.

Давлат бўлса ҳамма сен томон,
Давлат кетса сен ҳеч ким, нодон.
Шунда билурсан яқинингни,
Шунда синайсан дўстларингни.

Чин дўстларим ташлаб кетдилар,
Йироқлашди яқинларим ҳам.
Қалб урганлар хатлаб ўтдилар,
Шунда онам бўлганди малҳам.

Бунча разил бўлмаса дунё,
Менга шартми яшаб дунёда?
Бунча раҳмсиз бўлмаса дунё,
Менга шартми яшаш дунёда?

Мен йиғласам, йиғларди онам,
Севинчимга шерик бўларди.
Қувончлардан тўлганди хонам,
Нозима-ла куйлаб куларди!

ОНАСИЗЛИК АЗОБИ

Дунё яралган бир кам, йиғлар қизча зор-зор бўлиб,
Ўксикар гўдак етим, она меҳрига зор-зор бўлиб.
Етимликда ўтди умр, бағритош онасин эслаб,
Онам деб ойнага боқур, кўзидан ёш томчилаб.

Ўйлаб ўртайди юрак, сизсиз ҳаёт кимга керак,
Қолди дилимда истак, гар кўрса онасин гўдак.
Бағр ёнар эслаб онам, билдим керакмасман сизга,
Лек кераксиз сиз менга, алмаштирмасман ҳеч кимга.

Асрайин шамоллардан, бермайин дунёларга,
Тўсай сизни ёмғирлардан, мухрладингиз қалбимга.
Онажоним олиб кетинг, ташлаб кетманг опамга,
Бирга юриб, бирга ётинг, ё дадам Бешкапамга.

Гар мен сизга керакмасман, керакмас сизсиз ҳаёт,
Сиз бўлсангиз қуламасман, йиғлатолмас ҳеч бир зот.

ОТАМ

Оҳ, қалбим оғрийди, оғрийди қалбим,
Юракка санчилар армоним отам.
Кўзларим нигорон, қўмсайди дилим,
Кенг ховлим, хонаю, айвоним отам.

Йўқликда билинди қадрингиз ота,
Зор-армоним бўлдингиз бир умр ота.
Қани энди келсангиз эшик қоқиб,
Бағризга отилиб, оламан кутиб.

Биз кулдик, ўйнадик, боғларни кездик,
Булоқ-Бош тоғига чиқдик тунлари.
Мовий кўл, ойдинда кемада суздик,
Эшитиб гулзорда булбул куйлари.

Лекин сиз ёлғизлик қаърига чўмиб,
Бизга “дам” солурсиз, бахтиёр “дамин”.
Ишқ, севги, муҳаббат куйингиз кўмиб,
Бизнимас, “Ўзгани” ердингиз ғамин…

Ёлғизлаб қўйдингиз, сизни қўмсайман,
Йўғингиз, қадрингиз билинди отам.
Армоним чексиздур, сиз йўқ ўсмайман,
Нозима қизингиз хўрсинди отам…

ОППОҚ ҚОР

Сени учратдим ўша оппоқ қор,
Сендан ажраб эрир ўша оппоқ қор.
Юрагим кемирар ўша оппоқ қор,
Сени излаб ёғар ўша оппоқ қор.

Оппоқ қор ёққанда сени учратдим,
Оппоқ қор келтирди бизга улкан бахт.
Оппоқ қор ёққанда сени йўқотдим,
Оппоқ қор ва қора тунги мудҳиш тахт.

СЕВГИ ДОСТОНИ

Бир гўзал, бир маконда яшар экан Шаҳзода,
Чанг ютмайин озода, қайғу билмай ҳеч дамда.
Шаҳзода бахтли эди, қайғу нима билмасди,
Ишқлар болин чекмаган, севги нима билмасди.

Бир кун чиқди Шаҳзода қирғий овга саҳрога,
Кўз тушиб чўпонга, чўпон қиз ила қахрога.
Қиз отда чопар эди, шўх, беқарор мисли гул,
Шаҳзода турди қотиб, тикилиб мисли булбул.

Юрак чиқди қинидан, ишқ-севгиси инидан,
Шаҳзод ҳаёл сурарди, фақат уни ўйларди.
Унинг кулиб тургани, ҳамон кетмас ҳаёлдан,
Икки кўзда муҳаббат, булбул севги куйларди.

Чўпон қиз оддий одам, унутолмас қизни ҳеч,
Йиллар ўтди қайғуда, Шаҳзода дерди энди кеч.
Жонга тегди ҳаммаёқ, наҳот яшарман шундай,
Наҳот айтмасман унга севишимни Мажнундай.

Бориб айтай севишим, айтай дардларим унга,
Кўзларин кўрай бугун, юрагим ёзай бу кун.
Шунда қамчилаб отин, Шаҳзод учди ёрига,
Йиқилиб тушиб жарга, хушдан кетди мудҳиш тун.

Кўриб қолди буни қиз, хушин топганда Шаҳзод,
Ишонмасман кўзимга дерди ўзига Шаҳзод.
Наҳот сен ёнимдасан?-Шаҳзод қизчадан сўрар,
Исминг нима қиз? Исмим Лола-деди тортинар.

Қўйларим боқиб юрсам, кўрдим сизни далада,
Жардан қутқариб сизни, олиб келдим уйимга.
Қиз билмас эди уни эканлигин Шаҳзода,
Кимлигин билмай, севиб қолди термулиб унга.

Шаҳзод сўзлар қизчага, барча сирларин очар,
У севги изхор қилар, қизча уялиб турар.
Шаҳзод соғайиб кетди, талпинар висолига,
Лек етолмас муҳаббат севикли Лоласига.

Отасига Шаҳзода дардини тўкиб солди,
Отаси тун қарода шоҳлардан келин олди.
Тун бўлмайин чинорга Шаҳзода ўзин осди,
Чўпон қиз ҳам вафога дарёга қурбон бўлди…

Нозима РАҲМОНОВА,

Ўш шаҳри, Қирғизистон

“Дунё ўзбеклари” учун махсус

МАҚОЛАНИ ДЎСТЛАР БИЛАН БАҲАМЛАШИНГ