Карим Баҳриев ижодидан: Мени асир олди сочларинг, Кўзларинг ўлимга ҳукм айлади…

ҚАДИМИЙ ҲИКМАТЛАР

Ортимга қарадим – миннатдор бўлдим,
Олдинга қарадим – талабгор бўлдим,
Атрофга қарадим – босиб келди ғам,
Тепадан – жаннатдан умидвор бўлдим…
*
Ишламасак агар – келмас ошу нон,
Ишласак тинимсиз – тўқмиз бегумон.
Агар ишламасак – нени ошаймиз?!
Тинимсиз ишласак –қачон яшаймиз?!
*
Қўй, куйган қалбимга қўл солма, ахир —
Ўзимга аёндир асли кимлигим.
Билсанг, хотиржамлик – кучлиликдандир,
Жуда жарангдордир асли жимлигим…
*
Фурсат топиб керак дам олиш,
Кўнгил ўйин этайлик обод.
Тугамайди бу дунёда Иш,
Аммо тугар бир куни Ҳаёт.
*
Поёнсиздир чархи фалак, коинот,
Сайёралар, буржлар, зулмат поёнсиз.
Биламан, заминда қийиндир ҳаёт,
Лекин бошқа жойда бу ҳам имконсиз…
*
Устоз айтар эди: “Сиқилма, бўтам,
Дунёда мардлар – кўп, ахмоқлар кам-да…”
Лекин кам бўлса ҳам, пухта жойлашган,
Нега йўлдан чиқар ҳар бир қадамда.

*
Эй биродар, чеҳрангга боқсам,
Юрагимни куйдиради чўғ.
Ахир, нега бунча қашшоқсан –
Пулдан бошқа бирор нарсанг йўқ…
*
Ўртанади кўнгил ўртада,
Улгурмаймиз, иш чала ҳамон.
Қолдирамиз барин эртага…
Эртагача бормизми омон?!
*
Гоҳ олиб, гоҳ сотиб кетамиз,
Дийда қотар, қотиб кетамиз.
“Вақт ўтяпти”, — деймиз ўксиниб,
Вақт ўтмас, биз ўтиб кетамиз…
*
Кўп қайғурдим, озроқ бўлдим шод,
Ерга қараб кўзим ёшладим-
Ёки эрта тугади ҳаёт,
Ё мен кечроқ яшай бошладим….
*
Бу ҳаётда кўп ҳикмат – тилсим,
Юрак унсиз бўзлаб ётибди –
Тушунганлар ўтирибди жим,
Тушунмаслар сўзлаб ётибди…
*
Ҳамма йўллар гўрга оборар,
Одил бўлмоқ керак ҳар ишда.
Қандай йўлда юришда гапмас,
Бор гап йўлда қандай юришда…
*
Билмаганга ўргат билганинг,
Билганлардан ўрган, дил очгин.
Билишини билмаса – уйғот,
Билмаслигин билмаса… қочгин.
*
Инсон бўлиш асло кеч эмас,
Аямасанг бас ширин жонинг.
Ҳар кун эрта сен уйғонган тонг –
Янги ҳаёт бошлаш имконинг…
*
Ололмайсан – гар сўрамасанг,
Ҳаракат қил – кўраверасан.
Агар олға қадам қўймасанг,
Ўз жойингда тураверасан…
*
Ишлар қилдинг элдан панада,
Шодсан, ишинг юриб турибди.
Қилмишингни билмас ҳеч банда,
Лекин Аллоҳ кўриб турибди…
*
Қуёш чиқди – бир тонгим отди,
Дунё ётар қаршимда дуркун…
Юрдим, турдим, ёндим – кун ботди,
Ўтиб кетди умримдан бир кун.
*
Ёқтирса ким – бўлмагин хурсанд,
Ёқмай қолсанг – берилма оҳга…
Элга бирдай ёқмоқлик қийин,
Етар, ишинг ёқса Аллоҳга.
*
Инсон зоти шундоқ азалдан,
Кўрмагунча асло ишонмас.
Аллоҳ эса иймондир буткул,
Ишонмаганингча кўринмас…
*
Мен кетар кун юртнинг сўнгги кунимас,
Аён бўлса эди элга мардумлик —
Юқорининг зулми қўрқинчли эмас,
Қўрқинчлидир жуда… пастдаги жимлик.
*
Учоқда қуш каби учмоқда инсон,
Балиқдай сузмоқни билди уммонда —
Фаннинг ривожи бу, ўрганса энди –
Заминда яшамоқ илмин инсондай…
*
Дунёни тушундим, энди шошмайман,
Тошмайман, урмайман бошимни дорга…
Секин эшитаман гўдак кулгусин,
Қарайман қуш каби қўнётган қорга.
*
Пайпоғим йўқ, деманг — оёғи йўқ бор,
Боладан нолиманг – бор боласизлар.
Ҳаётдан ўксинманг – ўлганлар қанча,
Тириксиз, шукр этиб – эл бўласизлар…
*
“Келажак” келмайди, дўстим ҳеч қачон,
Ухлайсан, уйғонсанг – бўлади “бугун”.
“Кеча” — йўқ, “эрта” — йўқ, ишинг қолдирма –
Ҳаёт бугун ўтар — умр ўтар, тушун…
*
Дунё – бир қўрғондир, инсон – бир меҳмон,
Абадий қолмоққа рухсатинг йўқдир.
“Кеча” – ўтди, “эрта”нг борми – ноаён,
“Бугун” айт, бошқа бир фурсатинг йўқдир…
*
Аллоҳ бериб турса – кўпайтир шукринг,
Бермай қўйса бир вақт – оширгин сабринг.
Шу тахлит яшасанг мўмин, хокисор –
Кенгайиб, гулларга тўлгайдир қабринг.
*
Кучли сабр этадир, заиф сабр этмас,
Бизга кўп синовлар берган ҳаётдир.
Сабр этиш – ҳеч замон енгилмоқ эмас,
Сабр этмоқ — аслида буюк жиҳоддир…
*
Дарвешга дедилар: “Устинга қара,
Йиртиқ-ямоқ кийим, жанда ҳирқатинг!”
Дарвеш деди: “Дилни поклаш-ла бандман,
Устимни безашга йўқдир фурсатим!”
*
Заиф ғазаб этар, жўмард қилар сабр,
Ўзин енгган киши енгар оламни.
Оламда ҳеч кимса қўрқита олмас,
Аллоҳдан қўрқувчи собир одамни…
*
“Кеча” “эрта” бўлган юз берди “бугун”,
“Кеча”га айланар бугунги иш ҳам.
Ҳаёт шу тахлитда этади давом,
Бу қадар ҳаяжон не керак, ошнам…
*
Хадикда боқамиз иш бошлай туриб:
“Одамлар бу ишга, эвоҳ, не деркин?!”
Асли ўйлашимиз керак қайғуриб:
“Барини кўрмоқда, Аллоҳ не деркин?!”
*
Бугун ўз юкини тортади ҳар ким,
Инсон дайр чўлида юрган тевадир.
Бандадан тиласанг – кўп кўрар ёмон,
Аллоҳдан тиласанг — кўпроқ севади…
*
Инсон зоти ҳамиша жумбоқ,
Билолмайсан ҳеч афзалини —
Бой оёғин эҳтиёт қилар,
Қашшоқ асрар пойафзалини…
*
Бандалик умрини яшасак мўъмин,
Керилмай кимсага ўз кучимиздан.
Ўйлаймизки, Аллоҳ тепадан кўрар,
Аллоҳ кўриб турар ич-ичимиздан…
*
Ҳаётнинг ҳикмати Тангрига аён,
Ўйлаб ҳеч тагига ета олмайсан.
Эмин-эркин яша, билки, Дунёдан…
Тирик ҳолда чиқиб кета олмайсан.
*
Роббим, дилдан йироқ кетсин ғам,
Иймон сари ҳидоят айла.
Мана шу сатрни ўқиётганнинг ҳам
Тилагини ижобат айла…
*
Ҳақгўй фанода — хор, бақода — азиз,
Ҳақ йўли аслида осонми- қийин?!
Ёлғон таскин бериб, охир ўлдирар,
Рост сўз оғритару, тузатар кейин…
*
Бу ҳаёт қонуни азалдан комил,
Адолат оқибат енгар беармон.
Аллоҳ дер: “Заифга жабр айлама,
У мендан тиласа – ёрдам берарман…”
*
Дунёда ҳар нарса ўткинчи, билгил,
Қувонч етган бўлса — шодлан, етади.
Ташвиш келган бўлса — ташвишланмагин,
У ҳам мангу эмас, у ҳам ўтади…
*
Яшамоқ санъати – чидамдир мудом,
Тўрт ёнда изғийди турли хил шарпа.
Оғриган жойингни кўрсатма, айтсанг –
Айнан шу жойингга берарлар зарба…

*
Бозорга айланди бугун ҳамма ёқ,
Биров олиб, биров сотаётгандир.
Шовқинда эшитмай қолдим, эҳтимол
Омад эшигимни чертаётгандир…

*
Ҳаммамизни Аллоҳ яратди,
“Йўқотмайин сизни” – дема, бас —
Йўқотмайди ҳеч ким ҳеч кимни,
Чунки ҳеч ким ҳеч кимникимас.
*
Воҳ, бунчалар шавққа, шахдга тўлганмиз,
Орзулар кўп, кибр ундан-да кўпроқ —
Асли бир томчидан пайдо бўлганмиз,
Охир бўлажакмиз бир сиқим тупроқ.
*
Севгилим, мен сени кўрган лаҳзада
Унутилди ўтган умрим маҳзани.
Энди қолган умрим ўтар ғамзада,
Унута олмасдан ўшал лаҳзани…
*
Бирови бошлиқдан тилайди шафқат,
Бирови замондан турибди сўраб,
Бирови фалакдан кутади омад…
Мен фақат Ўзингдан тилайман, ё Раб!
*
Имом Шофеъий дедилар бир он:
“Ҳаётнинг тарзига назар сол ичкин –
Жим туриб ҳаммани қўрқитар арслон,
Ит тинмай вовуллар – қўрқмайди ҳеч ким!”
*
Румийдан бир ҳикмат англадим бу кеч:
“Болам, ғамда ёнсанг, эзилмагин ҳеч.
Ўтин ёнган сари — ўчоқда кулдир,
Банда ёнган сари — Аллоҳга қулдир…”
*
Илм дер: инсонда — тўқсон фоиз (90%) сув,
У гоҳида — оқил, гоҳида — ёвуз…
Гар ақли бўлмаса, бўлмаса қалби,
Инсон – рўпарангда тик турган ҳовуз.

1984-2013