Абдулла ОРИПОВ: ТИРИКЛИК ҚИЙМАТИ (Укам Абдуваҳоб Орипов хотирасига)
ФАРИШТА ҚИСМАТИ

Бир фаришта, қаноти синиб,
Қулаб тушди заминга охир.
Тоғ бағрида, кўзлари тиниб,
Ётар эди оҳ чекиб оғир.
У, фалакда учаркан доим,
Одамзотни дуо қиларди.
Боргин, деса агар Худойим,
Мажруҳларнинг бошин силарди.
Энди эса фаришта танҳо,
Атрофида кўринмас нажот.
Қумга кўмар шамоллар гоҳо,
Гоҳ бўрилар қуршайди, ҳайҳот!
Қизиқишди одамлар унга,
Келишдилар гурас ва гурас.
Лекин тегманг, дейишди бунга,
Чунки бизнинг қавмдан эмас.
13.11.2015
СЎРОВНОМА
Қўрқмагин, олмасман заррача сафо,
Сенинг на кундузу кечаларингдан.
Аждодлар номини ёдда тут, аммо
Рухсат бер, ўтайин кўчаларингдан.
Сен улуғ шоирсан, мен-чи ҳаваскор,
Зўрға аравасин тортгувчи ночор.
Майлига, писанд қил бизни ҳам бир бор,
Рухсат бер, ўтайин кўчаларингдан.
Сен тенгсиз олимсан, мен-чи нодонман,
Сен – Сино, мен эса мажруҳ бир жонман.
Ҳеч кимга даъвом йўқ, кўздан ниҳонман,
Рухсат бер, ўтайин кўчаларингдан.
Сен буюк санъаткор, кўкдадир бошинг,
Оламга татийди тарқатган ошинг.
Қуёшинг олтиндир, олтин-қуёшинг,
Рухсат бер, ўтайин кўчаларингдан.
Муҳтарам муҳаррир, чўчирсан балким,
Унутма, халқ эрур менинг ҳам халқим.
Эҳтимол, шу юртда бордир-ку ҳаққим,
Рухсат бер, ўтайин кўчаларингдан.
12.11.2015
ЯХШИ ГАП

Бардам булинг, яратган эгам сизга сабр бардош берсин деб ёзаману, аммо лекин жабр ситамларни, азобларни узимизнинг ичимиздан чикган душманлар уюштираётгани, жуда хам пухта уйлашиб, качон ва кимга какшатгич зарба беришларини режалаштираётир эканлар деб уйлаб дахшатга тушиб кетаман!
Бутун бир халкнинг бошига улкан фалокат ёпиралаяпди, охири куринмайди, кама-кама, тухматЛАР!
Бизга четдаги душманлар хам ачиниш билан караб тургандек, дахшатли туш хам тонг отгач тугайди.
ЭЙ, БАРАКА ТОПГУР ТОНГ, КАЕРДАСАН?!!