Улуғ ўзбек шоири Абдулла Ориповнинг Хьюстон (АҚШ) да ёзган янги шеърлари (25)

Ҳаётни тизгинда бўлмайди ушлаб,

Зилзила, ёнғинлар учрайди бари.

Мушук боласини бўйнидан тишлаб,

Ҳар хил кулфатлардан қочади нари.

Ярим аср бўлмиш бу гапга мана,

Билмайман, бировга нима деримни.

Лекин мушук каби излаб бошпана,

Кўтариб чопаман мен ҳам шеъримни.

Нафақага чиққан эринмас мухбир

Ва ёки ҳаваскор синчи — талаба.

Жами бисотингни текширар бир- бир,

Қусур топа олса — катта ғалаба.

Ҳеч кимса ўйламас, сатрлар аро

Кўз ёшлар, аламлар оқиб ётганин.

Биров хаёлига келтирмас асло,

Армонлар қаърига шоир ботганин.

Асли жаҳолатдир бу ҳолнинг сири,

Ўзини ҳакам деб санайди ҳар ким.

Ойболта кўтарган Луқмондир бири,

Бири найза тутган Суқротдир, балким.

Улар осмон қадар олис ҳаётдан,

Маъно тополмайсан кўзига қараб.

Дейдилар, ҳаммасин биламиз ёддан,

Сочини ўстириб юргандир Машраб.

Бу ғамсиз касларга ҳурмат нораво,

Лўттибоз мисоли сургайлар даврон.

Соқовин атарлар булбулугўё,

Салла патак бўлса — қолма ҳеч ҳайрон.

Ҳар банда ўзини ахтаргай ҳар чоқ,

Чўқинар — омадин кутиб, ҳойнаҳой.

Қудуқ қазганида шўр чиқар бироқ,

Ювиб кетаверар кулбасини сой.

Эзгу ният билан бошласа бир иш,

Афсуски, ғовларга дуч келар доим.

Наҳот, унга мудом ҳамроҳдир ташвиш,

Наҳот, қадамида қиёмат қоим.

Шоир, мақтанасан ўзингча нега,

Нодонлар ичида қилиб ифтихор.

Шеърингга мушукдай бўлолгин эга,

Машрабнинг, яхшиям, кучукчаси бор.

А.Қ.Ш. Хьюстон. 5.09.2015